Sdravo (Здраво) Macedonié; skrieni biser (скриени бисер). Hallo Macedonië; verborgen parel.
Ohrid is ook bekend van de Ohrid-parel. Die parel staat bekend om zijn helderheid en glans; kwaliteit gecreëerd door een speciale emulsie gemaakt van de schubben van de lokale plasica-vis, een goed bewaard geheim. Net als de streek; een verborgen parel!
Vanuit Albanië rijden we richting Macedonië. We hadden er ook voor kunnen kiezen om direct naar Griekenland te rijden maar op een of andere manier had Paul Macedonië hoog op z’n lijstje staan. Om precies te zijn het deel rond de grote meren, Ohrid en Prespan met daartussen het Nationale Park Galicica, maar toch. De weg vanuit Albanië wordt ruiger, slechter en het vergezicht schoner, mooier. We zien al snel het meer van Ohrid, met daarachter besneeuwde bergen. Heel erg gaaf. De grensovergang is dit keer een warm welkom, ‘easy going’. In dit geval is de controle aan de bijrijderskant. Mariska stapt uit met de papieren. Alles okay. Groene kaart? Only digital. ’No problem’ klinkt het uit het hokje. Even een check en karren maar. We rijden richting meer en zoeken een plek om te overnachten. Die lijken we te vinden wanneer we een oud hek doorrijden naar een hotel dat nog niet open is en waar we waterpas, aan de kade, naast het meer kunnen staan. ‘Lijken’ want Mariska blijft met haar jas aan zitten. We hebben de afspraak dat degene voor wie het niet goed genoeg voelt bepaalt of we blijven. Ik check nog bij het hotel of we mogen blijven staan, nog bij wat jeugd…’no problem’, klinkt het uiterst vriendelijk. Toch is er iets dat niet okay voelt voor Mariska. Ok, laten we dan een stukje verder rijden, we kunnen altijd terug. Dak weer naar beneden, alles weer even in standje tuffen en dan gaan we rijden. Het eerste dorp dat we aandoen is Kališta (Калишта), en daar zien we een bordje ‘camp Lakeside’. Beter wordt het niet! Wat een topplek en wat een welkom! Uiteraard met koffie, meer zal volgen. We zijn de eerste gasten van het seizoen en worden hier enorm in de watten gelegd!
Emilia (haar man werkt in het visrestaurant bij de buren) runt hier het zaakje. Voor ons betekent dat elke morgen een vriendelijk Sdravo (Здраво) ‘hallo/goedemorgen’ en een dubbele espresso en een macchiato wat wij steevast beantwoorden met een dankbaar Fala (фала) ‘dankjewel’. We zijn al op veel campings geweest in ons leven. We zijn echter nog nooit zo verwend op een camping. We zullen deze camping goed promoten en daarvoor is het ook handig om wat mooie dronebeelden te maken (voor de liefhebber, de drone is een ‘dji mavic pro platinum); foto’s en filmpjes. Emilia kan die dan mooi gebruiken voor haar eigen site. Was nog wel even spannend toen bij de ochtendopnamen een meeuw poolshoogte kwam nemen, de drone hing boven het meer… een botsing zou een crash betekenen, dus maar snel binnenhalen dat apparaat! Dat verwennen bleef overigens niet bij koffie; verse vis wordt opgediend, zalmforel door broerlief net gevangen, van het huis. En wat te denken van onze zoektocht naar spiritus voor onze stove? Zij nemen het van ons over en komen terug met een fles… Afijn, een plek die voelt als een warme deken en waar we wel even zullen verblijven…. Zeker met de blik op het meer zo aan de waterkant. ’s Avonds als we gaan slapen, horen we het kabbelende water. Mariska houdt enorm van water, wordt ze helemaal gelukkig van. Dus deze plek is weer top.
Het stadje Struga ligt 4 kilometer verderop aan het meer. Hier gaan we naar toe op onze vouwstep (Micro Flex Air, 4,8 kg Swiss made). Lekker even bewegen, heerlijk weer. Levert wel wat verwonderde blikken op ;). In Struga genieten we van het dagelijkse leven, gaan we de ‘foodmarket’ op, genieten we op een terrasje en bekijken hoe het er hier aan toe gaat. Wat direct opvalt is hoe rustig de mensen hier zijn. Niks geschreeuw, luid praten of toeteren. Heel relaxed allemaal. Jong (allemaal erg hip) en oud gaan hier zeer respectvol met elkaar om. Stel je een vraag in een winkel dan wordt alles in het werk gesteld een antwoord te vinden/geven. ‘My daughter knows that, wait I call…’, dat soort dingen. Het wordt trouwens ook tijd voor een wasje. We vinden een wasserette. Via via, in dit geval een directe concurrent die ‘very busy is’ en waar we de paniek in de ogen zien wanneer Mariska onze hoeveelheid was (3 machines) laat zien…. We leveren onze was in, geven nog wat aanwijzingen (Paul is bezorgd om z’n tere shirtjes…) en vertrekken. Gaat goed komen. Morgen ophalen. Zo gezegd zo gedaan. Komen we terug in ons bussie, trekken we de waszakken open, blijkt de was nog behoorlijk vochtig te zijn. Standkacheltje op max, alles uithangen en zelf nog een plekje vinden om te zitten in deze stoomcabine… ons hoor je niet klagen, alles is weer lekker schoon. Overigens wel gek, je kleren in een andere geur…
Macedonië en eetcultuur. Interessant verhaal. Naast ons dus the famous fishrestaurant. Known for its famous fishsoup…. zo gaan de verhalen hier. We besluiten op een avond lekker uit te gaan eten. Lekker wordt het zeker. Alleen kijkt de ober vreemd op van een aantal dingen. Te beginnen met de tijd waarop we willen eten, rond 19 uur Dat is voor hier laat voor diner, dat doen ze rond 16 uur (?!). Dan bestellen we de famous fishsoup; ‘hmmm, okay’, zegt de ober, ‘I see what I can do, is breakfast…’. En inderdaad als we er op gaan letten zien we mensen hier dagelijks vanaf 9 tot 11 aanschuiven voor even snel een fishsoup met brood en salade. ’s Lands wijs, ’s Lands eer. Gelukkig kan de chef voor ons een fishsoup regelen (heerlijk!!) en daarna een mooie grote verse zalmforel. Genieten.
Elke nacht (voor ons nacht, ja ook voor Paul in z’n nieuwe ritme) om 5.30 uur is het hier prijs. Dan wordt er opgeroepen tot gebed (vanuit de moskee in het dorp). En horen we ook de moskee van een dorp verderop. Gaat een beetje door elkaar. Heeft ook wel weer wat, hoewel het voor Mariska wat zachter mag rond dat tijdstip J. Qua geloof gaat alles hier ook mooi samen. Moslim (33%), Macedonisch Orthodox (65%) en Katholiek geloof/anders (3%). Het komt hier ook letterlijk samen. Naast een grote Orthodoxe kapel en begraafplaats staat de moskee.
Overigens heet Macedonië vanaf 12 februari 2019 officieel de ‘Republiek Noord-Macedonië’. De naam Noord-Macedonië is een compromis in een jarenlange strijd met Griekenland. Dat land drong aan op een nieuwe naam, omdat een provincie in Noord-Griekenland ook Macedonië heet. Ook de geschiedenis heeft hier een rol in gespeeld.
We krijgen trouwens steeds leuke reacties op onze site (doen we per periode/land updaten) en op de Polarsteps app (voor de dagelijkse updates). Bedankt voor jullie lieve berichten en likes. Vinden we heel erg leuk. Voor ons begint het ’s avonds al een gewoonte te worden; foto’s downloaden en bewerken, Polarsteps updaten, tekstjes voor de site voorbereiden. Met dank aan de technische backup vanuit Ravenswaaij! (Top Jure!)