Bezielen op wielen
  • Home
  • Trips
    • Denemarken
      • Denemarken
    • Pieterpad (NLD)
      • Pieterpad (NLD)
    • Wereldreis 2019 – 2020
      • Still home
      • Europe
        • Finland
        • Zweden
        • Croatia
        • Montenegro
        • Albania
        • Macedonië
        • Greece
        • Georgië
        • Turkey
      • Canada
        • Nova Scotia
        • Prince Edward Island
        • New Brunswick
        • Quebec
        • Ontario
        • Manitoba
        • Saskatchewan
        • Alberta
        • British Columbia
      • Russia
      • USA
        • Washington
        • Oregon
        • Californie
        • Nevada
        • Arizona
          • Grand Canyon
          • Painted Desert
          • Vermillion Cliffs
          • North Rim Grand Canyon
        • Utah
          • Snow Canyon State Park
          • Zion National Park
          • Coral Pink Sand Dunes State Park
          • Best Friends
          • Cedar Breaks National Monument
          • Bryce National Park
          • Dixie National Forest
          • Grand Staircase Escalante National Recreation Area
          • Burr Trail
          • Glen Canyon
          • Monticello
          • Canyonlands National Park
          • Green River
          • Nine Mile Canyon Road
          • Ashley National Forest
          • Vernal, Utah
          • Dino Trax Trail
        • Wyoming
          • Flaming Gorge
          • Viva Naughton
          • Baggs
          • Battle Highway Scenic Byway
          • (Road to) Saratoga
          • Saratoga the outfitter
          • Snowy Range & Rawlins
          • North Platte River
          • It’s the law …
          • Taking a shower …
          • Casper VW ‘spa’
          • Cody
          • Smith mansion
          • Yellowstone National Park
          • Grand Teton National Park
          • (road to) Colorado border
        • Colorado
  • About us
  • Contact us
Paul & Mariska
Pieterpad per fiets
Hygge i Danmark
Texas; ‘Lone Star State’
New Mexico; ‘Land of Enchantment’
Arizona; ‘the Grand Canyon State’
Utah; ‘life elevated’
‘Colorful’ Colorado
(road to) Colorado border
Grand Teton National Park
Yellowstone National Park

Bezielen op wielen

Souls on Wheels

  • Home
  • Trips
    • Denemarken
      • Denemarken
    • Pieterpad (NLD)
      • Pieterpad (NLD)
    • Wereldreis 2019 – 2020
      • Still home
      • Europe
        • Finland
        • Zweden
        • Croatia
        • Montenegro
        • Albania
        • Macedonië
        • Greece
        • Georgië
        • Turkey
      • Canada
        • Nova Scotia
        • Prince Edward Island
        • New Brunswick
        • Quebec
        • Ontario
        • Manitoba
        • Saskatchewan
        • Alberta
        • British Columbia
      • Russia
      • USA
        • Washington
        • Oregon
        • Californie
        • Nevada
        • Arizona
          • Grand Canyon
          • Painted Desert
          • Vermillion Cliffs
          • North Rim Grand Canyon
        • Utah
          • Snow Canyon State Park
          • Zion National Park
          • Coral Pink Sand Dunes State Park
          • Best Friends
          • Cedar Breaks National Monument
          • Bryce National Park
          • Dixie National Forest
          • Grand Staircase Escalante National Recreation Area
          • Burr Trail
          • Glen Canyon
          • Monticello
          • Canyonlands National Park
          • Green River
          • Nine Mile Canyon Road
          • Ashley National Forest
          • Vernal, Utah
          • Dino Trax Trail
        • Wyoming
          • Flaming Gorge
          • Viva Naughton
          • Baggs
          • Battle Highway Scenic Byway
          • (Road to) Saratoga
          • Saratoga the outfitter
          • Snowy Range & Rawlins
          • North Platte River
          • It’s the law …
          • Taking a shower …
          • Casper VW ‘spa’
          • Cody
          • Smith mansion
          • Yellowstone National Park
          • Grand Teton National Park
          • (road to) Colorado border
        • Colorado
  • About us
  • Contact us
Monthly Archives

April 2019

DestinationsEuropeGreece

Een extra lus door midden en noord Griekenland

by Paul April 26, 2019
written by Paul
Een extra lus door midden en noord Griekenland

De volgers op Polarsteps zullen zich wel afvragen ‘wat voor route nemen zij…?’. Nou, we hebben besloten een extra lus te maken door Midden en Noord Griekenland.

Zo bezoeken we Zagoria, een streek met veel oude dorpjes, in de bergen, bekend van ‘boogbruggen’ en natuurschoon. Overnachten doen we bij het beeld van de ‘vrouwen van Zagoria’ van 6 meter hoog. Dit beeld verwijst naar de ondersteuning die de vrouwen van Zagoria hebben gegeven in de oorlog, 1940, toen de Duitsers dit gebied binnenvielen. Zij hebben hun mannen onafgebroken voorzien van munitie, voorraden etc.

thumb_DSCN1660_1024
thumb_DSCN1662_1024
thumb_DSCN1664_1024
thumb_DSCN1670_1024
Previous
Next

In de streek Zagoria gaan we eerst naar een klein bergdorpje in de authentieke stijl van hier, waar het gebied om bekend staat. Prachtige huisjes gemaakt van grote stenen/keien uit het gebied en met leistenendaken. De ramen zijn geschilderd in allerlei kleuren, blauw, rood, groen. Om ze vooral te laten aftekenen van de gebruikte keien. In dit dorpje is helemaal niets te doen, hier heeft de tijd stil gestaan. Je kunt er niet inrijden, parkeren doe je aan het eind van de weg. Daarna alleen maar karrensporen, gelegd met kleine keien, te smal voor auto’s en mega hobbelig. In het midden liepen de ezels, aan de zijkanten de hoeders. Uitwerpselen konden door de regen uit het middenpad naar beneden wegspoelen. Zo’n dorpje dus.

thumb_DSCN1685_1024
thumb_DSCN1682_1024
thumb_DSCN1678_1024
thumb_DSCN1688_1_1024
Previous
Next

Het is ook de streek van de ‘boogbruggen’. Prachtige oude bruggetjes gebouwd over riviertjes. We bezoeken de ‘captain bears brug’, daarna nog een grotere variant en tot slot de bekende ‘driebogenbrug’. Echt heel mooi. En allemaal midden in de prachtige natuur. In die natuur ligt ook de Vikos kloof. Om daar te komen rijden we door ‘stone forest’ (op 1500 meter hoogte). Een bos van steen. Bijzonder dit zo te zien. Het uitzicht bij de Vikos kloof is spectaculair. Er voert nog een pad verder langs de kloof, dit loop je op eigen risico. En inderdaad, een slippertje hier betekent een vrije val van honderd of meer meter. In de buurt bezoeken we ook nog een monastery (uit 1665) in Monodendri. Leuke wandeltocht door het dorp, door het bos, naar het klooster op een klif. Ook hier geldt weer; verder wandelen op eigen risico. Doen we wel een stukje, niet omdat het moet maar omdat het kan (en vanwege de schitterende panorama’s). In Monodendri spreken we een Griek over hoe mooi het is. Wanneer wij iets over ‘culture’ zeggen, zegt hij, ‘we have ancient culture, no culture…’. Goeie humor en zelfspot die Grieken.

thumb_DSCN1856_1024
thumb_DSCN1854_1024
thumb_DSCN1717_1024
thumb_DSCN1704_1024
thumb_IMG_8490_1024
thumb_IMG_8483_1024
thumb_IMG_8472_1024
thumb_IMG_8469_1024
thumb_IMG_8467_1024
thumb_IMG_1040_1024
thumb_DSCN1800_1024
thumb_DSCN1798_1024
thumb_DSCN1776_1024
thumb_DSCN1789_1024
thumb_DSCN1733_1024
thumb_DSCN1743_1024
thumb_DSCN1732_1024
thumb_DSCN1765_1024
Previous
Next

Overnachten doen we naast een ‘boogbrug’. Steil pad naar beneden, even een extra check om te kijken of we er ook weer weg komen wanneer het fors gaat regenen. Ideaal staan we, zo dicht bij de rivier. Mooie wasplaats! En een top plek voor fitness en yoga. Daarna maken we een mooie hike vanuit onze standplaats langs de rivier, die we een aantal keren moeten oversteken, balancerend over steentjes, door kloven, kruipdoor-sluipdoor. Dan het pad omhoog naar weer een klein, zo goed als verlaten, dorpje. Een mooie tocht die voert door een prachtig bos, het gaat wel steil omhoog, dus even afzien.

thumb_IMG_1215_1024
thumb_DSCN1845_1024
thumb_DSCN1837_1024
thumb_DSCN1834_1024
thumb_DSCN1835_1024
thumb_DSCN1865_1024
thumb_DSCN1817_1024
thumb_DSCN1806_1024
Previous
Next

Op naar Kastoria, via Nestoria. Die route voert ons over een epische bergpas. Boven ligt nog sneeuw (nu kunnen we gelukkig wel doorrijden). We komen geen auto tegen. En sommige bergen lijken wel gekleid te zijn. Dat moeten we even onderzoeken. Het blijkt van dichtbij een soort van zwart, groene gravel te zijn. Heel apart, gruis. We kunnen er niet achter komen wat het is. Kastoria, bekend van de meer dan 50 Byzantijnse kerken (op elke hoek één) met goed bewaarde fresco’s, ligt aan een bergmeer Orestiada (op 630 meter) waar Pelikanen leven. Die zijn lastig op de foto te krijgen, schuwe beestjes. Wanneer ze vliegen is echt een gaaf gezicht, 50 cm boven het water aanzetten met een aantal klappen van de vleugels en dan 10 cm boven het water scheren om te ‘vissen’.

De stad is wel wat vergane glorie, veel staat leeg, veel troep in de stad. En dat terwijl deze stad vroeger een zeer welvarende stad was (17 en 18e eeuw) en veel banden had en handel dreef met Venetië. Er zaten in deze stad 700 familiebedrijven in bont/pelsen. Veel handel ook met de Balkan van hieruit. Vanuit die tijd staan er veel mooie oude herenhuizen (tussen de flats en de lege winkels). Bont is nog wel veel te krijgen, langs de boulevard zien we alleen maar bontwinkeltjes. Kastoria betekent overigens ‘plaats voor Bevers’. Haha. Goed dan dat we hier geweest zijn en dat Mariska hier heelhuids weer weg komt ;). We bezoeken het Byzantijnse museum waar we meer te weten komen over de geschiedenis en de prachtige fresco’s en hoe deze gemaakt werden/worden.

Onze haartjes zijn behoorlijk aan een onderhoudsbeurtje toe. We vinden een kapper, lachen, ‘Hair Force One’. Die blijkt helaas dicht te zijn. Morgen dan maar ergens onderweg. Wel een epische naam.

We ontmoeten nog een stel Hongaren, ze zijn onderweg naar Meteora. We wisselen de goede plekjes en tips uit, zij voor waar wij naar toe rijden (Chalkidiki) en wij voor waar zij naar toe rijden (Meteora). Wij krijgen een goed tip voor een plek aan het strand om te overnachten, bij Pyrgadikia (wordt vervolgd…) en een fles Hongaarse wijn.

thumb_IMG_8515_1024
thumb_IMG_8529_1024
thumb_IMG_8530_1024
thumb_IMG_1314_1024
thumb_IMG_1309_1024
thumb_IMG_1233_1024
thumb_DSCN1920_1024
thumb_DSCN1899_1024
thumb_DSCN1914_1024
thumb_DSCN1876_1024
thumb_DSCN1875_1024
thumb_DSCN1891_1_1024
thumb_DSCN1894_1024
Previous
Next

De nederzetting uit het stenen tijdperk in Dispilio (5.000 vC) is ook gaaf om te bezoeken. Hier is een paalwoningnederzetting nagebouwd zoals men denkt dat ie er toen uitgezien heeft en naar hoe de mensen toen leefden. Indrukwekkend te bedenken hoe zij leefden, handel dreven, al konden communiceren met een soort van tekeningenschrift. En dat wij dat nu mogen beleven vanuit een bussie onderweg naar waar het ons brengen gaat.

thumb_IMG_8539_1024
thumb_DSCN1937_1024
thumb_DSCN1935_1024
thumb_DSCN1933_1024
thumb_DSCN1932_1024
thumb_DSCN1929_1024
Previous
Next

Next stop is Vergina, waar de opgravingen zijn van het graf van de ouders van Alexander de Grote. We komen door kleine Griekse dorpjes, met marktjes, waar we dus mooi verse groenten voor vanavond kunnen scoren. Voor 4 eurootjes de hele zak vol. En het treft, er is ook een kapper. En zij heeft tijd. En wij ook, we zijn er aan toe 😉 Heerlijk haartjes wassen en laten föhnen (ja, Paul ook, hij moest er aan geloven, zij stond er op!).

thumb_7539f51f-a6a5-4919-a2fc-3e1cb5837178_1024
thumb_0f6f1919-118a-439b-a4f8-ebf92484d922_1024
Previous
Next

By the way Vergina; de koninklijke graftombes die daar gevonden zijn. Niet eens zo lang geleden, pas in 1977(!) zijn deze tombes ontdekt. Het betreft de tombe van Phillippus II, de vader van Alexander de Grote. Je mag er niet filmen of fotograferen (helaas, dat geldt ook voor Paul) en het is er druk. Dus adem in, adem uit. Maar hoe prachtig is dit zeg! Aan de hand van een schaalmodel wordt de opbouw en indeling van het graf duidelijk. Een grote dubbele deur met zuilen met daarachter een rechthoekig voorportaal en daar weer achter de feitelijke grafkamer. Je kunt via een trap afdalen tot de ingang van de grafkamer (die staat achter glas en wordt op temperatuur gehouden om de fantastische kleuren van de schilderingen in tact te houden). Er is een fresco boven de deuren en de zuilen dat een jachttafereel laat zien. Een van de jagers zou Alexander de Grote zijn. Het lichaam van Phillippus II is gecremeerd, de overgebleven botten gewassen in wijn en gewikkeld in een doek en daarna geplaatst in de gouden kist, samen met de koningskroon. De gouden kist weegt 11 kilo, 22 karaats! Op de deksel het Macedonische stersymbool. Boven op de kist lag de kroon. Met dit in het achterhoofd ook wel weer begrijpelijk dat Griekenland zich verzet heeft tegen de naam Macedonië (nu dus republiek Noord Macedonië geheten). De kroon is ook impressive. Puur goud, 714 gram schoon aan de haak (313 blaadjes en 68 eikeltjes). En de fijnheid waarmee alles gemaakt en gegraveerd is. Zo zagen we bijvoorbeeld het hoofd van Alexander de Grote in ivoor. Van 2 of 3 cm groot en dan zo gedetailleerd! Ook wapens zijn gevonden in het graf. Een schild van doorsnede 1 meter. Een gouden harnas, zwaard met goud afgezet, speren, afijn teveel om op te noemen. In de voorkamer van het graf lag de gouden (ietwat kleinere) kist van de laatste vrouw van de koning. Zij is vrijwillig mee het graf in gegaan (dus ook [levend] gecremeerd). Er is nog een 2e graftombe waarvan wordt aangenomen dat dit het graf betreft van de zoon van Alexander de Grote. Echt te gek om dit gezien te hebben. De drukte nemen we op de koop toe! Qua foto’s doen we een selfie serie; eentje bij de ingang, eentje bij de souvenirswinkels met vlaggen en eentje voor alle replica plastic wapensets (schilden, zwaarden, helmen) ;). Btw; plaatje kist en kroon van internet…

larnax

Op naar Thessaloníki, onze post ophalen (als het goed is ligt onze groene kaart daar te wachten). Onderweg lunchen we vanuit het bussie in een kiwigaard. Bij de DHL slecht nieuws, de koerier van UPC heeft de brief weer meegenomen want we kennen hier bij DHL geen meneer Fijten. Wat blijkt is dat we waarschijnlijk van UPC naar UPC of van DHL naar DHL moeten verzenden, anders komt het niet goed. Balen, want nu moeten we terug, in de loop van de volgende week. Ook wel weer goed omdat we nu gewaarschuwd zijn (i.v.m. onze ‘Mongolië visum aanvraag’, die we in NL doen en waarvoor onze paspoorten dan, gestempeld en wel, vanuit NL weer ergens naar waar we dan zijn, gestuurd moeten worden [jeetje wat ’n zin;)]). We komen langs een shopping mall en daar kunnen we nog wat zaken scoren die we missen. Dat loopt wat uit de hand. Het wordt te laat en we zijn genoodzaakt in het donker naar een slaapplek te zoeken. We hadden ons nog zo voorgenomen dat niet te doen! Geen fijn einde van de dag, te inspannend zo, zeker omdat we pas om 22.30 eindelijk een tankstation tegenkomen waar we kunnen staan. En dat terwijl ze ons tot hier bijna doodgegooid hebben met tankstations! Waar zijn ze als je ze nodig hebt ;).

thumb_DSCN1962_1024
thumb_DSCN1961_1024
thumb_DSCN1959_1024
thumb_DSCN1958_1024
thumb_DSCN1955_1024
Previous
Next

Voordeel is dat we al vroeg in Pyrgadikia zijn (enig, klein vissersdorpje en niet toeristisch). We zoeken de strandplek op (tip van de Hongaren) en dat blijkt inderdaad een fraai plekje, zolang we op het stuk van het strand blijven waar nog gras staat. We staan naast een bergbron waar iedereen water komt tappen (en waarvan ze ons aanbevelen dat ook te doen…). De rest van de middag wat luieren en wat was doen. Moet ook gebeuren. Nog even iets fixen met ons droogrek zodat de was niet vuiler wordt dan we die er op hangen doordat het anders tegen ons (vieze) bussie hangt. Bamboe biedt uitkomst.

thumb_IMG_1389_1024
thumb_IMG_1391_1024
thumb_IMG_1400_1024
thumb_DSCN1997_1_1024
thumb_DSCN1998_1024
thumb_DSCN1968_1024
thumb_DSCN1969_1024
Previous
Next

Eerste Paasdag. We hangen eerst onze Paasversiering in ons bussie (dank Trudie voor de stickervellen…) en dan doen we onze oefeningen. Zo aan het strand, erg fijn. We hebben gisteren ons bussie verplaatst naar een meer geborgen plek achter wat bossages, ook aan het strand en nog op het begroeide deel. Wanneer we weg willen rijden nemen we een iets te wijde bocht en ja hoor, we rijden onszelf vast. Dat wordt graven en lieren. Afijn, 2 uur later zijn we losgetrokken! Eerst ons grondanker geprobeerd, die hield het niet in deze toch nog te losse grond (zijn inderdaad meer voor harde/klei ondergrond). Toen naar boompjes gezocht; die bleken te dun, trokken we er zowat uit. Dan toch maar kijken of we de lantaarnpaal verderop kunnen redden. We gebruiken ons langste lint en het boomlint en dan blijkt tot overmaat van ramp dat we onze lier niet maximaal kunnen uitrollen. We komen zo’n 10-15 cm tekort! Gelukkig weet praktische Mariska raad, we gebruiken de lus van een ander lint en overbruggen zo de 15 cm. Meter voor meter komen we los. Paul’s bijnaam voor intimi was al Cody, die van Mariska is wat mij betreft vanaf nu Codine ;).

thumb_IMG_1442_1024
thumb_IMG_1435_1024
thumb_IMG_1434_1024
thumb_IMG_1433_1024
thumb_IMG_1431_1024
thumb_IMG_1430_1024
thumb_IMG_1429_1024
thumb_IMG_1428_1024
Previous
Next

We gaan er op uit richting Sithonia, de streek van Aristoteles. We tuffen over de landtong, natuur is prachtig met olijfboomgaarden, naaldboombossen, strandjes, azuurblauw water. Het enige wat tegenvalt zijn de zogenaamd authentieke dorpjes…die zijn er niet. Allemaal vakantiehuizen, hotels, appartementen. Dan weet je wel wat hier loos is in het hoogseizoen. We rijden door tot Sarti, daar vinden we in ieder geval een leuk ‘kroegje’, waar we mee naar binnen moeten als de eigenaar hoort dat we uit NL komen. Op diverse plekken klompen, Amsterdam, tulpen enzoverder. Geinig. We kachelen terug naar ons strandje, we besluiten wel op een andere plek (100% safe tegen doorzakken) te gaan staan ;).

thumb_DSCN1994_1024
thumb_DSCN1995_1024
thumb_DSCN1993_1024
thumb_DSCN1992_1024
thumb_DSCN1987_1024
thumb_DSCN1985_1024
thumb_DSCN1984_1024
Previous
Next

Op weg naar Alexandroupolis, via Thessaloníki. Daar ligt onze groene kaart nog te wachten en die is nodig in Turkije. Verder hebben we op internet nog wat adressen gevonden om gasflessen te vullen, die zoeken we ook op. Bij de McDo (jawel, geheel tegen mijn principes, BK is hier niet te vinden…) dan toch maar een Greek Mac eten en gebruik maken van de wifi. Het is inmiddels al dik in de middag en na die koffie van vanmorgen hebben we trek…niet dat dit dan helpt maar toch. Onderweg zoeken we nog contact met Jip om een lier-issuetje te checken en dan gaan we op weg naar Alexandroupolis, ruim 300 km verder, tegen de Turkse grens aan. Wel een mooie route, goede autoweg. We doen een gemeente camping in Alexandroupolis, wel even fijn, nog wat was doen, rustig oriënteren op ons Turkse avontuur. Visa online geregeld, ook die even laten printen op de camping. De camping is niet zo heel veel, maar ach met ’n douche zijn wij al lang tevreden ;). Mariska kleurt haar haar wat bij, we doen de was (zeker omdat we geen reactie van de Turkse campings in de buurt van Istanbul krijgen), maken het bussie van binnen schoon. De buitenkant laten we mogelijk even doen bij de buren (wasstraat). Alexandroupolis is eigenlijk een on-Griekse stad. Zo is die ook gebouwd, on-Grieks. Eigenlijk door de Russen opgezet, zij hebben het stadsplan gemaakt. Met brede, rechte, parallel aan elkaar lopende wegen. Dat in tegenstelling tot de steden die we tot nu toe hebben gezien, met smalle straatjes, keren, draaien, doodlopend, eenrichting, etc. De vibe in de stad is wel erg goed. We nemen afscheid van Griekenland tussen de Grieken in een lokaal restaurant met allemaal Griekse specialiteiten. Afgetopt komen we van tafel. We hebben in ieder geval de vuurtoren gezien (volgens de dame bij de receptie van de camping het belangrijkste om te bezoeken ?!?) Omdat we hier okay wifi hebben vragen we ook vast de visa voor Azerbaijan aan. ‘Plan’ is via Turkije naar Georgië en dan naar Azerbaijan. By the way “plan”, we liggen al 12 dagen achter op schema haha, goed bezig! Waar Turkije visa aanvragen eenvoudig ging, is het nu wat meer werk. We moeten namelijk ook een adres opgeven waar we verblijven. En ‘ons bussie’ gaan ze niet kopen denken we. Dan maar een hotel in Baku uitzoeken. Lijkt ons sowieso een okay plan, lekker hotelletje met P, fitness en spa. Hebben we tegen die tijd wel verdiend vinden we zelf. Overigens hebben we het visum al binnen.

DSCN2005 (1)
IMG_1470 (1)
IMG_1471 (1)
IMG_1479 (1)
IMG_1480 (1)
IMG_1482 (1)
IMG_1483 (1)
IMG_1484 (1)
IMG_1474 (1)
Previous
Next

We videobellen nog even met Lasse en Jure, fijn om ze te zien en te horen. En helemaal mooi om te zien dat tijdens ons gesprek vrienden langskomen om te buurten. Goed teken vinden wij! Er zijn trouwens ook nog 2 filmpjes op de site geplaatst, een van Meteora en een van Zagoria.

Griekenland was heel fraai. Nu op naar een volgend avontuur, op naar Turkije!

By the way; super fijn al die mooie reacties en lieve berichten van onze volgers, hoe verder we van huis komen hoe meer dat met ons doet (merken we…).

April 26, 2019 0 comment
2
DestinationsEuropeGreece

Statue Women of Zagoria uit de lucht

by Mariska April 25, 2019
written by Mariska
Statue Women of Zagoria uit de lucht
April 25, 2019 0 comment
0
DestinationsEuropeGreece

Meteora vanuit de lucht

by Paul April 25, 2019
written by Paul
Meteora vanuit de lucht
April 25, 2019 0 comment
0
DestinationsEuropeGreece

Grieks Macedonië

by Paul April 16, 2019
written by Paul
Grieks Macedonië

Na de bonusdag in Macedonië (aanbod van Emilia) gaan we op weg naar Griekenland. Niet nadat we de Fransen geholpen hebben met het oppompen van hun band (dank Jip Saris; top compressor!). Interessant om te zien, waar Albanië eigenlijk overal wel zooi heeft, eigendom van mensen of niet is dat anders in Macedonië: schoon waar eigendom, meer rommel waar niet. Griekenland is alweer veel schoner en opgeruimder en meer georganiseerd (Noord in ieder geval). Hier staan ook langs de weg vuilcontainers en bij bv archeologische sites prullenbakken, een principe dat in die andere landen een zeldzaamheid was/is.

Op weg naar Griekenland en nog net in Macedonië en gewend aan een dagelijkse koffie rijden we ons klem in een klein dorpje op zoek naar koffie (ideetje van Mariska). Uiteraard ben ik de rust zelve;) en gaat Mariska het verkeer regelen (tegen de richting in er weer uit…..). Het wonderlijke is dat Macedoniërs erg rustig en vriendelijk blijven. Mariska wijdt dat aan de cultuur, ik dicht het toe aan de charmes van Mariska ;). Afijn, geen koffie, wel een mooi avontuur al kan het niet tippen aan Sante Severina (voor intimi). Het laatste deel Macedonië is echt prachtig. Opeens staan we aan de grens met Griekenland. Dat voelt toch als een soort van ‘thuiskomen’. De EU. Wie had dat gedacht, dat je je meer thuis zou voelen in de EU dan daar buiten. De douanier is verbaasd weer een NL camper te zien…’waar gaan jullie naar toe?’ is zijn vraag. ‘Horen jullie bij die andere 3 van vandaag?’. Nee, antwoorden wij. Wij gaan naar Thessaloníki. ‘Okay, and then’, vraagt hij. Wij: ‘to Japan..’. ‘By boat from Piraeus?’. ‘No, via Vladivostok.’ Hij denkt er het zijne van, ‘nothing to declare…?’. ‘No!’ Welcome and have a good trip! Weg zijn we. En wat een prachtige streek is Noord Griekenland, West Macedonië. Genieten onderweg. Een feestje is altijd de plaatselijke supermarkt en we vinden een heeeele goeie in Edessa. Uiteraard scoren we hier onze eerste (en zeker niet laatste) verse tzatsiki. Dan op zoek naar een slaapplek (we lijken wel zigeuners…). Die vinden we uiteindelijk bij ‘the ancient theatre of Mieza’. Je voelt de historie op deze plek (200 jaar BC!). Het ligt tussen de wijn- en fruitgaarden. Dus een beetje Betuwe. Bussie waterpas, Grieks wijntje, tzatsiki en olijven. Hoeveel beter kan het worden (het gekke is dat zeggen we tot nu toe behoorlijk vaak…). Okay, we sliepen wat minder rustig, het leek wel alsof we naast een hondenkennel stonden, alleen maar blaffen. En niet de tegenwoordigheid van geest hebben om de oordoppen te pakken…

thumb_IMG_0663_1024
thumb_IMG_0690_1024
thumb_IMG_0689_1024
Previous
Next

We starten met een ontbijtje en doen daarna wat oefeningen. Rond 10.30 uur rijden we weg en komen we meteen een koffietentje tegen. Lekker. We rijden richting Olympos, de mythische berg, de berg van de Griekse goden. Het is een prachtig gebied hier, zeg maar Noord Griekenland. De natuur is mooi, veel groen, bergen, heuvels, valleien. Soort mengelmoes van Toscane, Alpen en Noorwegen, we kijken onze ogen uit. Lunchen doen we ergens midden op een akker, er zou een archeologische site hier liggen, die hebben we alleen niet gevonden. Geeft niet, onze boterhammen smaken top in deze setting, met blik op meer en berg en glooiende akkers. Nog even tanken, boodschappen doen en een plek opzoeken. En die vinden we weer. Blik op een meertje, blik op de Olympos (nog in de mist) en onze eigen waterbron (handig voor wassen morgen…). We moeten er wel een steil bergie voor op en af en we krijgen ’s avonds laat gezelschap van een kikkerfamilie die rond het meer huist en aardig wat kabaal maakt. Dit keer hebben we wel de tegenwoordigheid van geest; oordoppen in!

thumb_IMG_8249_1024
thumb_IMG_8243_1024
thumb_IMG_8246_1024
thumb_IMG_0705_1024
thumb_IMG_8304_1024
thumb_IMG_8301_1024
thumb_IMG_8294_1024
Previous
Next

In Olympiada drinken we koffie en scoren we een verse versie van een Griekse krakeling. Via een onverharde route rijden we naar het national parc Olympos. Hier en daar grote rotsblokken op de weg, plassen water, ruige route. Bij een bron stoppen we en maken we een wandeling. Bos en weilanden. Prachtige combi. Met koeien en koeien met bellen, Mariska blijft maar foto’s maken. Na wat extra onderzoek blijkt dat we eigenlijk de Olympos vanuit de zee moeten benaderen, althans dat doen de meeste mensen. Okay, dan rijden we om de berg heen. Daar aangekomen dus weer een slaapplek zoeken. Dat wordt een dingetje…van een niet-okay plek (onwaterpas) naar een vuilnis- en daardoor zwerfhondenverzamelplaats (okay met 2 te leuke kleine puppy’s en geen ruimte extra in het bussie om ze mee te nemen) naar een stad (meestal geen goed teken qua vrij kamperen). Zoeken en zoeken, we worden er wat moe van. Dan toch maar toegeven aan sub-optimale plaatsen? Nee, vertrouwen dat er iets goeds komt. Om 18.30 rijden we een onverhard pad op, beetje van de weg af, een boer rijdt ons achterna, vindt het allemaal best. We vinden een plek en wat denk je? We moesten echt even een aantal keren goed kijken; er zit zowaar een schildpad in de struik, bij onze standplaats. Als dat geen teken is! En wat horen we dan. Bellen, niet van koeien maar van een enorme kudde geiten met hun herder. Hij vindt ’t prachtig allemaal, leidt de kudde langs ons bussie en zorgt voor mooie foto’s. Mariska zei vandaag nog wel eens wat foto’s van zo’n herder en kudde te willen maken. We staan/zitten nu 1ste rij! Nu hadden we al eens een hondenkennel naast ons, kikkers, veel wind (lawaai van het klapperende tentdoek) nu blijken we naast de airbase te liggen. De choppers gaan oefenen met, naar wij aannemen, met losse flodders. Gelukkig hebben we onze oordoppen (en stoppen ze ook rond bedtijd ;).

thumb_IMG_8331_1024
thumb_IMG_8325_1024
thumb_IMG_8313_1024
thumb_IMG_8359_1024
thumb_IMG_8355_1024
thumb_IMG_8368_1024
thumb_IMG_8369_1024
thumb_IMG_8383_1024
thumb_IMG_8379_1024
thumb_IMG_8388_1024
thumb_IMG_0766_1024
thumb_IMG_0753_1024
thumb_IMG_8293_1024
Previous
Next

Nu zijn we omgereden om te kunnen wandelen en worden we wakker met regen…wel gezellig zo op ons daktentje, minder gezellig om te wandelen. Althans, ik heb er geen zin. Mariska is het snel eens. Dus duiken we een koffietentje in. We selecteren op ‘goede koffie, parkeren en free wifi’. We besluiten door te rijden naar Meteora. Het regent toch (en daar is het mooi weer, zeg ik). Het is zo’n 1,5 uur sturen en inderdaad, daar schijnt de zon. We lunchen in een plaatselijk specialiteiten restaurant (only local vegetables, real fresh…), fried black pig (best pig meat from pig that had nice life…), grilspies met thijm en lemonolie (very goot greek foot…). Niks aan gelogen. Op de vraag of de eigenaar nog tips voor ons heeft gaat ie los. Kaartje erbij, waar liggen de kloosters die je moet zien, waar een plek om te slapen… En ook daar niks aan gelogen. Onze slaapplek is ook top, hoog op een berg, beschut met schitterend uitzicht. De weg er naartoe; buitenaards mooi! Echt waanzinnig. Van hieruit kunnen we morgen mooi het gebied gaan ontdekken.

Drone en camera’s op zak, wandelkleren aan en dan kun je hier je lol op. Je kunt helemaal los gaan. Het ene vergezicht is nog mooier dan het andere. Het ene klooster specialer etc. Van binnen is zo’n klooster helemaal bijzonder. Oude fresco’s, bijzondere relikwieën. Je mag er geen foto’s maken, dat doe ik stiekem toch… Maar okay, zoals ome Eelco het op Polarsteps verwoordde; ‘deze foto’s zijn pure reclame voor hun toko, dus….’. We zijn superblij dat we dit gebied aangedaan hebben. Echt adembenemend! Qua route wordt duidelijk dat we niks voorbereid hebben en maar wat doen, haha. We plukken de dag. Zoals het er nu uitziet gaan we via een ‘extra lus’ Griekenland weer uit. Langzaam, eerst nog wat zaken bekijken, we zijn hier nog niet klaar!

thumb_IMG_0866_1024
thumb_IMG_8438_1024
thumb_IMG_8435_1024
thumb_DSCNE1614_1024
thumb_DSCNE1608_1024
thumb_DSCN1651_1024
thumb_DSCN1644_1024
thumb_DSCN1600_1024
Previous
Next
April 16, 2019 0 comment
0
DestinationsEuropeMacedonië

Macedonië; voor elke dag een kerk

by Paul April 8, 2019
written by Paul
Macedonië; voor elke dag een kerk

Als de achtste grootste stad in Macedonië en de grootste stad aan het meer van Ohrid, is Ohrid een van de meest bezochte steden in het land en vaak beschreven als het “Jeruzalem van de Balkan” vanwege de vele kerken (365 in totaal; voor elke dag één). We bezoeken hier de oude stad. We lopen door de stadspoort en zien al meteen het Oud Griekse Amfitheater dat ook nog als arena voor gladiator gevechten in de Romeinse tijd heeft dienst gedaan. Omdat het zo vroeg in het seizoen is kunnen we mooi ‘lege’ foto’s maken (zonder mensen). Verder is de stad bekend van speciale huisjes, die gelaagd, getrapt, breed naar boven toelopen. Er zijn ook veel archeologische vindplaatsen. In deze stad is ook het cyrillisch handschrift ontstaan, een stad dus met echt veel geschiedenis. In het midden van de oude stad staat een kerk; een van de grootste Middeleeuwse kerken uit dit gebied die lang als Kathedraal dienst heeft gedaan, de Sint Sophia kerk in Byzantijnse architectuur. 

DSCN1463
IMG_8102
IMG_8120
IMG_8126
IMG_8106
IMG_8100
IMG_8135
Previous
Next

Na dat op en af lopen in deze oude stad (zo blijf je wel fit haha) hebben we trek en besluiten uit te kijken naar een restaurant waar alleen maar locals zitten. In dit geval belanden we tussen de bouwvakkers, gelukkig is er binnen ook een kleine rookvrije zone, want die gasten paffen er hier binnen nog lustig op los. ‘No wine, only local beer… Skopsko (Скопско)’. Dat vindt Paul niet erg, Mariska neemt ’n thee ;). We lopen weer de stad in en nu een stuk boulevard en dan naar boven naar de masterpiece of the day, de kerk van Saints Clement and Panteleimon. Prachtig, te midden van allerlei archeologische opgravingen. En een magnifiek uitzicht over zee, het staat hoog op een klif. Oorspronkelijk gebouwd in de 13e eeuw en bekend als de St. Panteleimon-kerk (Byzantijnse stijl), herbergt het de relikwieën van St. Clement. De kerk werd omgebouwd tot een moskee in de 15e eeuw tijdens de Ottomaanse periode voordat het werd gereconstrueerd in de 16e eeuw en opnieuw veranderde in een kerk. Dat is hier in deze omgeving meer gebeurd.

DSCN1474
IMG_8152
IMG_8151
Previous
Next

Een andere bezienswaardigheid hier is het klooster van Sveti Naum. Dat was oorspronkelijk Albanees maar is in 1925 aan, destijds, Joegoslavië geschonken als teken van goede wil. Wat een prachtige (kust)route er naar toe en wat een schitterend complex. Hier is onze timing helemaal perfect te zien aan de grote parkeerplaatsen voor vooral veel bussen… Het Orthodoxe klooster is uit de 9e/10e eeuw en is ook bekend om z’n pauwen. We maken mooie foto’s, van de oude fresco’s in de kerk, uiteraard ook van de pauwen en wandelen vervolgens de route die ons voert langs meerdere kerkjes, oud en nieuw. Een van de kerkjes is de Saint Athanasius kerk. 12 Jaar geleden van binnen zijn de Byzantijnse fresco’s gerestaureerd. Dit kerkje wordt speciaal voor ons open gedaan, we kunnen er helaas geen foto’s van maken… De kleuren zijn echt prachtig (die treffen we gelukkig ook aan in een andere kerk waar we wel foto’s mogen maken).

DSCN1495
DSCN1517
DSCN1513
DSCN1510
DSCN1498
DSCN1488-1
IMG_8178
IMG_8177
Previous
Next

Er liggen hier 2 grote meren; dat van Ohrid en dat van Prespan. Vandaag willen we naar Prespan, via een bergpas. Eerst weer even ons ochtend ritueel; koffietje van het huis. Nu het nog kan… want op het moment dat we hier zo goed de weg leren kennen en weten welke supermarkt wat verkoopt en hoe daar te komen, kris kras door het verkeer is het misschien tijd om te verkassen?!? Afijn, eerst nog naar Prespan. De bergpas is schitterende, heel ruig, niet heel verzorgd. Ik zie een bepaald waarschuwingsbord maar ja in een taal waarvan ik als we zouden stoppen en mijn ‘alfabet vertaler’ erbij zouden nemen had kunnen weten dat er stond na 9 km is de weg gesloten….maar ja, we rijden door, geprepareerde bus nietwaar? De route wordt steeds ruiger en de hoeveelheid sneeuw neemt alsmaar toe. Tot we een Golf vast zien staan, in een sneeuwberg. Die kan zichzelf er nog uit los rijden, 2 Zweden rijden achter ons aan. Ik ga maar even een kijkje om de hoek nemen, heb een schep bij me, maar het zijn wel behoorlijke hopen sneeuw. De weg lijkt daarna weer goed, dan zouden we 2 plekken moeten weggraven, ik schat in uurtje of 1,5 werk? Alleen ligt dat stuk daarna aan de zuidzijde, logisch dat daar de sneeuw weg gesmolten is, wat treffen we dan aan bij een volgende bocht en eventueel verder naar beneden? Zoals het zich op de kaart laat aanzien rijden we ook nog een stuk op hoogte voor we weer afdalen naar het meer van Prespan. We besluiten dus maar om te draaien. Rijden terug en komen dan in het dorpje Trpejca. Laten we daar maar eens inlopen, kunnen we ook nog wat wandelen. Dat blijkt een schot in de roos. Wat een leuk, oud authentiek dorpje. Hier heeft het leven stil gestaan. Mooi kerkje, leuk restaurantje met terras aan het meer, daar ploffen we neer. We nemen een lekkere lokale slobberwijn en veel salade met brood, wat rijst en een sjasliek. Heerlijk genieten zo. Na een uurtje of 2 wandelen we nog het dorp door, langs het water en schieten we nog wat foto’s. De Orthodoxe kerk bezoeken met Byzantijnse fresco’s, prachtig. Hier mogen we wel foto’s maken. En een drukte van jewelste, veel dorpelingen komen hier kaarsjes aansteken, jong en oud. De graven verzorgen, schoonmaken en kaarsjes plaatsen. Best indrukwekkend. Onderweg passeren we nog een auto met jongeren die ook bij een kapelletje stoppen en al kruisjes slaand met papiergeld offers brengen. Wel mooi om te zien. In die kerkjes, ook die hele kleine, ligt altijd papiergeld. Zou dat in Nederland ook blijven liggen, we vragen ons dat af… of zo’n kapelletje bij ons ook dat respect zou krijgen/hebben.

 

DSCN1540
IMG_0582
IMG_0579
IMG_0577
IMG_8202
IMG_8204
IMG_8223
IMG_8228
IMG_8225
IMG_0582
IMG_8214
IMG_0555
IMG_0556
IMG_8205
IMG_8227
IMG_0571
Previous
Next

Terug naar basecamp. We spreken Emilia nog en ze vraagt wat we gedaan hebben vandaag. We vertellen over onze tocht naar het Prespan meer…op mijn vraag ‘hoe is het daar aan dat meer?’ antwoordt ze ‘dat weet ik niet, daar ben ik nog nooit geweest….’. Dat plaatst e.e.a. weer in perspectief.

Het was een prachtige tijd in Macedonië. Echt van genoten. Prachtig weer (zo vroeg in het jaar), mooie camping (dagelijks douchen!) en super lieve mensen! En dan te bedenken dat we bij het maken van een soort van route ter voorbereiding op onze reis voor Macedonië welgeteld 1 dag hadden gepland. Het zijn er 10 geworden. En terecht! We hebben ook wat dagen gewoon nix gedaan. Is ook fijn. Gelukkig hadden we een plan… om er van af te wijken, dat scheelt.

April 8, 2019 0 comment
1
DestinationsEuropeMacedonië

Macedonië; een verborgen parel

by Paul April 8, 2019
written by Paul
Macedonië; een verborgen parel

Sdravo (Здраво) Macedonié; skrieni biser (скриени бисер). Hallo Macedonië; verborgen parel.

Ohrid is ook bekend van de Ohrid-parel. Die parel staat ​​bekend om zijn helderheid en glans; kwaliteit gecreëerd door een speciale emulsie gemaakt van de schubben van de lokale plasica-vis, een goed bewaard geheim. Net als de streek; een verborgen parel!

Vanuit Albanië rijden we richting Macedonië. We hadden er ook voor kunnen kiezen om direct naar Griekenland te rijden maar op een of andere manier had Paul Macedonië hoog op z’n lijstje staan. Om precies te zijn het deel rond de grote meren, Ohrid en Prespan met daartussen het Nationale Park Galicica, maar toch. De weg vanuit Albanië wordt ruiger, slechter en het vergezicht schoner, mooier. We zien al snel het meer van Ohrid, met daarachter besneeuwde bergen. Heel erg gaaf. De grensovergang is dit keer een warm welkom, ‘easy going’. In dit geval is de controle aan de bijrijderskant. Mariska stapt uit met de papieren. Alles okay. Groene kaart? Only digital. ’No problem’ klinkt het uit het hokje. Even een check en karren maar. We rijden richting meer en zoeken een plek om te overnachten. Die lijken we te vinden wanneer we een oud hek doorrijden naar een hotel dat nog niet open is en waar we waterpas, aan de kade, naast het meer kunnen staan. ‘Lijken’ want Mariska blijft met haar jas aan zitten. We hebben de afspraak dat degene voor wie het niet goed genoeg voelt bepaalt of we blijven. Ik check nog bij het hotel of we mogen blijven staan, nog bij wat jeugd…’no problem’, klinkt het uiterst vriendelijk. Toch is er iets dat niet okay voelt voor Mariska. Ok, laten we dan een stukje verder rijden, we kunnen altijd terug. Dak weer naar beneden, alles weer even in standje tuffen en dan gaan we rijden. Het eerste dorp dat we aandoen is Kališta (Калишта), en daar zien we een bordje ‘camp Lakeside’. Beter wordt het niet! Wat een topplek en wat een welkom! Uiteraard met koffie, meer zal volgen. We zijn de eerste gasten van het seizoen en worden hier enorm in de watten gelegd!

a621f7dd-2f48-46d7-add9-f42ec7e4d4cb
IMG_5124
DSCN1486
DSCN1424
cb71b939-435b-43ec-9091-e023366e73e7
DSCN1430
DSCN1423
IMG_0351
Previous
Next

Emilia (haar man werkt in het visrestaurant bij de buren) runt hier het zaakje. Voor ons betekent dat elke morgen een vriendelijk Sdravo (Здраво) ‘hallo/goedemorgen’ en een dubbele espresso en een macchiato wat wij steevast beantwoorden met een dankbaar Fala (фала) ‘dankjewel’. We zijn al op veel campings geweest in ons leven. We zijn echter nog nooit zo verwend op een camping. We zullen deze camping goed promoten en daarvoor is het ook handig om wat mooie dronebeelden te maken (voor de liefhebber, de drone is een ‘dji mavic pro platinum); foto’s en filmpjes. Emilia kan die dan mooi gebruiken voor haar eigen site. Was nog wel even spannend toen bij de ochtendopnamen een meeuw poolshoogte kwam nemen, de drone hing boven het meer… een botsing zou een crash betekenen, dus maar snel binnenhalen dat apparaat! Dat verwennen bleef overigens niet bij koffie; verse vis wordt opgediend, zalmforel door broerlief net gevangen, van het huis. En wat te denken van onze zoektocht naar spiritus voor onze stove? Zij nemen het van ons over en komen terug met een fles… Afijn, een plek die voelt als een warme deken en waar we wel even zullen verblijven…. Zeker met de blik op het meer zo aan de waterkant. ’s Avonds als we gaan slapen, horen we het kabbelende water. Mariska houdt enorm van water, wordt ze helemaal gelukkig van. Dus deze plek is weer top.

DSCN1428
IMG_5162
IMG_5142
IMG_5175
IMG_5176
DSCN1423
IMG_8167
Previous
Next

Het stadje Struga ligt 4 kilometer verderop aan het meer. Hier gaan we naar toe op onze vouwstep (Micro Flex Air, 4,8 kg Swiss made). Lekker even bewegen, heerlijk weer. Levert wel wat verwonderde blikken op ;). In Struga genieten we van het dagelijkse leven, gaan we de ‘foodmarket’ op, genieten we op een terrasje en bekijken hoe het er hier aan toe gaat. Wat direct opvalt is hoe rustig de mensen hier zijn. Niks geschreeuw, luid praten of toeteren. Heel relaxed allemaal. Jong (allemaal erg hip) en oud gaan hier zeer respectvol met elkaar om. Stel je een vraag in een winkel dan wordt alles in het werk gesteld een antwoord te vinden/geven. ‘My daughter knows that, wait I call…’, dat soort dingen. Het wordt trouwens ook tijd voor een wasje. We vinden een wasserette. Via via, in dit geval een directe concurrent die ‘very busy is’ en waar we de paniek in de ogen zien wanneer Mariska onze hoeveelheid was (3 machines) laat zien…. We leveren onze was in, geven nog wat aanwijzingen (Paul is bezorgd om z’n tere shirtjes…) en vertrekken. Gaat goed komen. Morgen ophalen. Zo gezegd zo gedaan. Komen we terug in ons bussie, trekken we de waszakken open, blijkt de was nog behoorlijk vochtig te zijn. Standkacheltje op max, alles uithangen en zelf nog een plekje vinden om te zitten in deze stoomcabine… ons hoor je niet klagen, alles is weer lekker schoon. Overigens wel gek, je kleren in een andere geur…

 

IMG_0420
IMG_5122
DSCN1435
IMG_0375
Previous
Next

Macedonië en eetcultuur. Interessant verhaal. Naast ons dus the famous fishrestaurant. Known for its famous fishsoup…. zo gaan de verhalen hier. We besluiten op een avond lekker uit te gaan eten. Lekker wordt het zeker. Alleen kijkt de ober vreemd op van een aantal dingen. Te beginnen met de tijd waarop we willen eten, rond 19 uur Dat is voor hier laat voor diner, dat doen ze rond 16 uur (?!). Dan bestellen we de famous fishsoup; ‘hmmm, okay’, zegt de ober, ‘I see what I can do, is breakfast…’. En inderdaad als we er op gaan letten zien we mensen hier dagelijks vanaf 9 tot 11 aanschuiven voor even snel een fishsoup met brood en salade. ’s Lands wijs, ’s Lands eer. Gelukkig kan de chef voor ons een fishsoup regelen (heerlijk!!) en daarna een mooie grote verse zalmforel. Genieten.

Elke nacht (voor ons nacht, ja ook voor Paul in z’n nieuwe ritme) om 5.30 uur is het hier prijs. Dan wordt er opgeroepen tot gebed (vanuit de moskee in het dorp). En horen we ook de moskee van een dorp verderop. Gaat een beetje door elkaar. Heeft ook wel weer wat, hoewel het voor Mariska wat zachter mag rond dat tijdstip J. Qua geloof gaat alles hier ook mooi samen. Moslim (33%), Macedonisch Orthodox (65%) en Katholiek geloof/anders (3%). Het komt hier ook letterlijk samen. Naast een grote Orthodoxe kapel en begraafplaats staat de moskee.

Overigens heet Macedonië vanaf 12 februari 2019 officieel de ‘Republiek Noord-Macedonië’. De naam Noord-Macedonië is een compromis in een jarenlange strijd met Griekenland. Dat land drong aan op een nieuwe naam, omdat een provincie in Noord-Griekenland ook Macedonië heet. Ook de geschiedenis heeft hier een rol in gespeeld.

We krijgen trouwens steeds leuke reacties op onze site (doen we per periode/land updaten) en op de Polarsteps app (voor de dagelijkse updates). Bedankt voor jullie lieve berichten en likes. Vinden we heel erg leuk. Voor ons begint het ’s avonds al een gewoonte te worden; foto’s downloaden en bewerken, Polarsteps updaten, tekstjes voor de site voorbereiden. Met dank aan de technische backup vanuit Ravenswaaij! (Top Jure!)

April 8, 2019 0 comment
0
AlbaniaDestinationsEurope

Albanië: mooi “faut” is niet lelijk…

by Mariska April 2, 2019
written by Mariska
Albanië: mooi “faut” is niet lelijk…

Einde dag rijden we Albanië binnen, dat voelt toch weer heel anders dan Montenegro inrijden. Vriendelijke douaniers en zeker het eerste stuk rijden hier is de moeite waard. Allemaal mooi landelijk, kleine dorpjes en een aardige mix van kerken en moskeeën. We merken dat elke grensovergang toch iets met ons doet. We moeten dan wennen, aan het land, de mensen, onszelf, weer wat verder van huis…. We besluiten daarom te kijken of een op bordjes aangegeven camping een optie voor ons is. Je mag hier overigens gewoon ‘vrij kamperen’. De camping, die op een eiland in de rivier de Bojana ligt, is nog in aanbouw en we mogen van de eigenaar gerust blijven staan. Het geheel doet allemaal wat kitsch aan; een exotische tuin die ook wordt aangelegd, compleet met palmbomen en plastic flamingo’s. Er loopt een man de tuin te inspecteren en we lopen naar buiten voor een praatje. Hij blijkt de chef/de eigenaar, ‘Atje’ is zijn naam. Hij bezit ook het hotel aan de overzijde. ‘Kom’, zegt hij, ‘we gaan koffie drinken…’. Goed plan, uiteraard komt er nog een zelfgestookt glaasje bij, schijnt goed te zijn ‘for the stomach…’. Ja dan kunnen we dat niet afslaan natuurlijk. ‘Atje’ spreekt nauwelijks Engels, een van de obers wel dus zo wisselen we zaken uit. Deze kennismaking laat ons al veel van Albanië zien. Super vriendelijke mensen die van, in onze ogen (over wie zegt dat wat?), ‘foute’ dingen houden. Zwembad met whirpool in het restaurant?! Grote gouden horloges en dito ringen liefst aan veel vingers, een ballenbak in het restaurant maar dan als kermis, compleet met draaimolens enzo. Oh ja en auto’s. Oude Benzen, veel Benzen, liefst met AMG aanduiding. Vaak nog met de kentekensticker erop van het land waar ze vandaan komen, we nemen aan waar ze gekocht zijn. We slapen er heerlijk en ‘uiteraard’ mogen we douchen in het hotel! Zo gastvrij dus. Ok, even de kraan laten lopen om het bruine water uit de leidingen te laten stromen, maar ons hoor je niet klagen. Onze eerste douche in 1,5 week. Lekker hoor. Van ‘Atje’ krijgen we nog wat toeristische tips, ‘must sees’ in de omgeving. Met een tekening. Hartstikke duidelijk toch?

IMG_0409
IMG_0237
DSCN1350
DSCN1345
IMG_5098
Previous
Next

We rijden verder richting een bergdorpje Kruja of Krujë. Dat zou nog een authentiek dorpje moeten zijn… De weg er naar toe is veelbelovend, dat is een soort van bergpas. Wel opletten want kuilen in de weg van tig centimeter, op plekken waar je ze niet verwacht is hier heel normaal. Ontwijken op eigen risico want er kan zo maar iemand aan het inhalen zijn. Meestal op zeg maar de luchtige plekken, daar waar je het niet verwacht, bv voor een bocht of zo…. Wanneer we in Kruja komen zien we een volgebouwde, beetje rauwe stad en veel is niet af(gebouwd). Na een half uur ‘kruip door sluip door’ besluiten we het op te geven en rijden we verder via een, naar wat volgens een local niet heel gunstige route is (onverhard pad). Keren dus (past allemaal net) en terug hoe we gekomen zijn. En dan zien we waar het hier om draait. 3 Straatjes met oude houten huisjes. Erg fraai, dat zeker en jammer dat er alleen maar souvenirwinkeltjes in gevestigd zijn. Er ligt ook een mooi oud kasteel waar we naar toe wandelen en waar in de communistische tijd ook wat barakken bij gebouwd zijn. Rare combi en ook wel weer bijzonder. Kruja was overigens ooit (1190) de hoofdstad van de eerste Albanese staat. De stad werd in de 15e eeuw bezet door het Ottomaanse rijk maar door de nationale held Skanderbeg bevrijd en wel 3 keer sloeg hij nieuwe aanvallen van de Ottomanen af. Allemaal vanuit dit kasteel. Bij het kasteel staat ook een Fatih Sultan Mehmet moskee, met een olijfboom waarvan men zegt dat ie minimaal 2500 jaar oud is. Een local vertelt ons dat deze moskee van een ‘vrije stroming’ is, de moskee in het stadje is meer streng. Paul kan het niet laten daar (in de stad) toch even naar binnen te gluren.

IMG_8048
IMG_8047
IMG_8026
IMG_8008
IMG_8012
IMG_8046
Previous
Next

Parkeren mogen we op een parkeerplaats pal onder het kasteel en we krijgen de mooiste plek zodat we ook kunnen overnachten (voor 3 euro). Met uitzicht over het Albanese landschap en in de verte zelfs de zee! En wat een zonsondergang! Statiefje er maar even bij pakken.

DSCN1364
IMG_8075
IMG_8011
Previous
Next

De volgende ochtend besluiten we naar Macedonië te rijden. De route voert dwars door Albanië en langs Tirana. Niet fraai. Alleen maar bebouwing, 50% gereed, 50% niet afgebouwd of bouwval. En panden die nergens meer voor dienen, vooral bv benzinestations, blijven gewoon staan. Leeg. Heel veel autosloperijen, autobedrijven, wasstraten. Gestapelde auto’s die gebruikt worden om van vijf auto’s één te maken. En overal rotzooi op straat, alles wordt hier gewoon gedumpt. Voelt niet fijn en dus nemen we maar een stuk autoweg. Die is dan weer heel strak en fraai. Het laatste stuk Albanië is dan weer mooi, hier gaan we nog even picknicken, met meer landbouw in terrassen tegen de bergen aan. In dit gebied wisselen de Benzen paard en wagen af. Met blik op het meer van Ohrid (Macedonië) rijden we naar de grens. Op naar een nieuwe ervaring.

IMG_8018
IMG_8017
DSCN1389
DSCN1386
DSCN1394
DSCN1397
DSCN1360
Previous
Next
April 2, 2019 0 comment
0
DestinationsEuropeMontenegro

Montenegro in en uit

by Mariska April 1, 2019
written by Mariska
Montenegro in en uit

Na de grensovergangen tot nu toe is dit een different cookie. Grote borden die waarschuwen: ‘Vrij kamperen is streng verboden’ en ‘Grote boetes’. Best lastig als er bijna geen campings zijn en al helemaal niet open in dit seizoen. En tja de hoogte van die boetes, volgens mij zijn wij meer gewend, maar toch het maakt even wat onzeker en voelt minder welkom. Daarnaast is ons devies wij kamperen niet maar slapen in ‘da auto’, wij zijn ‘overlanders’ haha… Omdat een weg naar een kleine grenspost gesloten is moeten we via de hoofdroute. Aan de grens checken ze alle papieren; ook kentekenbewijs en groene kaart. Die laatste hebben we alleen digitaal. ‘Montenegro is not digital…’ zegt de douanier. ‘Buy it, for 15 euros over there, then come back, show me and you get passport back…’. Dat doen we dan maar. Er kan een glimlach vanaf op wanneer wij op zijn vraag waar we naar toe gaan antwoorden met ‘Japan’. Is voor ons ook nog best ’n gek antwoord. Omdat ons bussie er niet meer uitziet en de nationale hobby van Montenegro auto’s wassen lijkt te zijn, doen wij ook even een wasstraat aan (om de 50 meter een wasstraat…). Dan maken we ook meteen contacten met de localo’s, dat helpt doorgaans. En inderdaad ook hier vriendelijke, behulpzame mensen. We scoren nog een jerrycan in een plaatselijke doe-het-zelf zaak en dan gaan we op zoek naar een camping. De vriendelijkheid die we aantreffen geeft ons al een beter gevoel. De camping die stond aangegeven was (uiteraard) nog dicht. Gelukkig vinden we er een (niet aangegeven), zo eentje ‘met-zonder’ voorzieningen. Gelukkig wel wifi haha. En een stel Fransen die meteen op ons toestappen om kennis te maken, zij zijn onderweg naar Griekenland. So are we. Even pielen om redelijk waterpas te kunnen slapen, maar uiteindelijk staan we er lekker bij, pal naast de zee.

IMG_0196
IMG_0195
IMG_0194
IMG_0193
Previous
Next

We doen de volgende ochtend rustig aan. Wat oefeningen (‘do-in’ yoga voor de liefhebber), Paul hangt nog wat aan z’n elastieken (‘slastix stroops 30lbs/14kg’ voor de kenner) en besluiten vandaag maar door te rijden naar Albanië. Montenegro is zo groot als Vlaanderen dus dat moet lukken. We rijden via Kotor, een mooie plaats aan de kust. Daar drinken we lekker koffie aan de boulevard, zie je ook meer van de mensen hier. Zeker in deze plaats vlot en modern. Een land met veel contrasten. Mooi en lelijk tegelijkertijd. Nou ja lelijk; die combi KTM adventure S en ons bussie? Iets voor als we terug zijn?!? Haha.

DSCN1318
DSCN1327
DSCN1329
IMG_7987
IMG_5094
Previous
Next

Vlak voor de grens in Bar komen we nog een enorme Orthodoxe kerk tegen. Daar rijden we graag even voor om. De kerk is vernoemd naar John Vladimir, de eerste Servische heilige op het grondgebied van Montenegro. De bouw van deze prachtige kerk is tot stand gekomen door donaties van betrokken bewoners van Montenegro. 

IMG_7989
DSCN1340
IMG_7999
DSCN1337_1
IMG_7996
Previous
Next

In Bar zien we ook het echte Soho city. Anders dan de billboards ons kilometers vooraf beloven ;).

IMG_8000
IMG_7994
Previous
Next
April 1, 2019 0 comment
0

Keep updated!

Subscribe if you want to know when we post a new story.

Most recent posts

  • Pieterpad per fiets
  • Hygge i Danmark
  • Texas; ‘Lone Star State’
  • New Mexico; ‘Land of Enchantment’
  • Arizona; ‘the Grand Canyon State’
  • Utah; ‘life elevated’

Archive

  • August 2022 (1)
  • May 2022 (1)
  • August 2020 (5)
  • June 2020 (5)
  • May 2020 (31)
  • April 2020 (2)
  • March 2020 (2)
  • February 2020 (1)
  • October 2019 (1)
  • September 2019 (2)
  • August 2019 (4)
  • July 2019 (2)
  • June 2019 (4)
  • May 2019 (2)
  • April 2019 (8)
  • March 2019 (1)
  • February 2019 (2)
  • January 2019 (2)

Keep in touch

Facebook Instagram Youtube

Destinations

  • Canada (8)
    • Alberta (1)
    • British Columbia (1)
    • Manitoba (1)
    • New Brunswick (1)
    • Nova Scotia (1)
    • Ontario (1)
    • Prince Edward Island (1)
    • Saskatchewan (1)
  • Denemarken (1)
  • Destinations (71)
  • Europe (17)
    • Albania (1)
    • Croatia (1)
    • Finland (1)
    • Georgië (1)
    • Greece (4)
    • Macedonië (2)
    • Montenegro (1)
    • Still home (4)
    • Turkey (1)
    • Zweden (1)
  • Pieterpad (NLD) (1)
  • Russia (1)
  • Uncategorized (3)
  • USA (48)
    • Arizona (6)
      • Grand Canyon (1)
      • North Rim Grand Canyon (1)
      • Painted Desert (1)
      • Vermillion Cliffs (1)
    • Californie (2)
    • Colorado (1)
    • Nevada (1)
    • New Mexico (1)
    • Oregon (1)
    • Texas (1)
    • Utah (18)
      • Ashley National Forest (2)
      • Best Friends (1)
      • Bryce National Park (1)
      • Burr Trail (1)
      • Canyonlands National Park (1)
      • Cedar Breaks National Monument (1)
      • Coral Pink Sand Dunes State Park (1)
      • Dino Trax Trail (1)
      • Dixie National Forest (1)
      • Glen Canyon (1)
      • Grand Staircase Escalante National Recreation Area (1)
      • Green River (1)
      • Monticello (1)
      • Nine Mile Canyon Road (1)
      • Snow Canyon State Park (1)
      • Vernal, Utah (1)
      • Zion National Park (1)
    • Washington (1)
    • Wyoming (16)
      • (road to) Colorado border (1)
      • (Road to) Saratoga (1)
      • Baggs (1)
      • Battle Highway Scenic Byway (1)
      • Casper VW 'spa' (1)
      • Cody (1)
      • Flaming Gorge (1)
      • Grand Teton National Park (1)
      • It's the law … (1)
      • North Platte River (1)
      • Saratoga the outfitter (1)
      • Smith mansion (1)
      • Snowy Range & Rawlins (1)
      • Taking a shower … (1)
      • Viva Naughton (1)
      • Yellowstone National Park (1)

Thanks to

  • Facebook
  • Instagram
  • Youtube

@2019 - SoulsonWheels/BezielenopWielen. All Rights Reserved.


Back To Top