We hebben maar liefst 7 weken in Utah gereisd en het waren 49 geweldige dagen . We hebben genoten van de waanzinnige natuur. Het was heerlijk om er te “wonen”. ’s Ochtends wakker worden en een heel natuurgebied voor jezelf te hebben. Wandelen, kampvuurtje maken, vissen, sporten, yoga, kletsen met elkaar en lezen. Eigenlijk heel simpel, de “afleiding” was door de maatregelen weggevallen. En juist die simpelheid was eigenlijk heel erg fijn, relaxed. Terug naar je natuur. Als je zo in de natuur leeft, dan lijkt Corona een knop die je aan en uit zet. In de natuur is het er niet, merk je er niets van. De knop gaat aan als je boodschappen gaat doen: handschoenen aan, mondkapje voor en hup, de winkel in en er zo snel mogelijk weer uit. Om efficiënt door de winkel te lopen, maken we vooraf een heus boodschappenlijstje. Overigens beginnen de supermarkten hier eindelijk de rijen éénrichting te maken zodat je meer afstand kunt houden. Eenmaal terug in ons bussie rijden we de natuur weer in en gaat de knop uit. En wat er in onze omgeving, USA, NL en de rest van de wereld gebeurt, dat lezen we op internet of horen we van vrienden en familie. De natuur bestaat in het zuiden vooral uit rode rotsformaties en rode grond. Als je ervan houdt, word je al snel besmet met de ‘red rock fever’, zegt men. Tja, klinkt een beetje gek in deze tijd, maar zo wordt het genoemd en we begrijpen het helemaal. Hoewel we na al die rode rotsen in het zuiden en de woestijn in het midden van Utah, het groen in de Ashley National Forest , waar de laatste paar dagen in het noorden van Utah verbleven, toch ook wel weer heel erg fijn vonden. En nu is het ‘time to move on’. We rijden Wyoming in via een prachtige route, de Flaming Gorge Uintas Scenic Byway. Aan de Flaming Gorge vinden we ook een plek, direct aan het water, op het strand. Je kunt het slechter treffen. In de late namiddag komen de herten hier drinken.
En wat zit daar opeens aan de waterkant? Een Bever. Je ziet ze ook overal ;).
Mooie, zonnige, koude, winderige en wolkenloze dag. Goed weer voor een stevige wandeling langs de kustlijn van Flaming Gorge. Na eerder bezoek van de herten en van een bever, meldde ook de familie ‘Loony’ zich, voor wat leek, een eerste zwemles met de zes (nog gele) piepkuikens.
Nog een heerlijke dag aan Flaming Gorge. In de namiddag zitten we in ons strandstoeltje lekker te brainstormen, de ideeën, concepten en inspiraties stromen. En juist in dat moment hebben we weer een bijzondere ontmoeting. Dit keer met een jagende Osprey, een visarend. Vlak voor onze neus, turend, afwachtend, het juiste moment kiezend. En ja hoor, even later met prooi geklemd tussen de klauwen. Een prachtig gezicht, woest en verfijnd tegelijk. En zoals jullie weten geloven we in de symbolische betekenis van dieren. Hoe mooi is het dat bij het ontstaan van zoveel inspiratie deze boodschapper onze kant op komt. Een symbool van ‘gewaarwording van ons eigen potentieel’, ‘verruim je blik, jaag de vreugde na waar je naar verlangt, laat het onbekende je niet in de weg staan maar sla je vleugels uit’ en ‘vind het evenwicht tussen “van de aarde zijn” en er niet aan gebonden zijn’. Hoe gaaf sluit dit aan op de energie van ons gesprek!
Qua beestenboel is het aan de Flaming Gorge een feestje. En zo krijgen we de nodige ‘boodschappen’ door ;). Zoals de pelikanen die hier plots aan komen landen. De pelikaan leert je er op te vertrouwen dat het universum alles verschaft wat je nodig hebt. Wij hebben het hier vaker over. In tijden van ‘rust en balans’ kunnen we hier beiden heel goed in meegaan. In tijden van onzekerheid is dit meer een uitdaging. Maris kan dan zeggen ‘vertrouwen op het universum…’. Ik zeg dan gekscherend, ‘lekker hoor… in deze tijden zit het universum tegenover je… gewoon doorstoempen en buffelen… focus bepalen, verstand op nul, blik op oneindig’ is dan mijn devies ;). Ik heb dus nog een weg te gaan ;);)
