September 2019

Van Victoria op Vancouver Island reizen we naar de USA, Port Angeles in Washington State. Via de ferry. Handige jongens die Homeland Security gasten. Controle doen ze in Canada, zo komt niemand het land in die ze er niet in willen hebben. Onze aanvraag in NL (een jaar en multiple entry) wordt gehonoreerd. Da’s mooi. Controle van bagage? Doen ze niet aan. Interessant trouwens dat de douanier in port Angeles over ons jaarvisum zegt dat iemand z’n boekje te buiten is gegaan…’but I can’t change it, you’re good to go…’. Onze eerste nacht brengen we, hoe toepasselijk, door op de P van de Walmart (en we zijn niet de enigen….;). De omgeving waar we aankomen is mooi, Olympic National Park. Zeer bosrijk, zelfs met stukken regenwoud (en ja, inderdaad ook wat regen…). En weer van die mooie grote bomen. Schitterend om dat regenwoud zo te zien, zo dik, zo groen, vochtig, met overal kreekjes, ‘ponds’ en riviertjes. Via het park rijden we naar de Pacific Coast. Overnachten hier in Washington is lastiger dan in Canada. Meer dichtgetimmerd voor vrij kamperen. We krijgen echter een mooie tip van een bus-bewonderaar; “google for ‘worship houses’, no one will bother you there…”. En inderdaad, dat blijkt een goede tip. Washington was kort maar krachtig, wennen (andere vibe dan Canada) en ook een goede eerste kennismaking met de USofA. We crossen de Columbia River en zetten onze reis voort in Oregon.

Even buiten de drukte van de Rockies, vanuit Banff verder BC in, ligt het Columbia meer. Hier ontstaat de Columbia River die in de Pacific uitmondt in de staat Oregon in de VS. Dicht bij dit grote meer liggen diverse kleine meertjes. Eén ervan ligt bij Skookumchuck. Een kleine 10 kilometer rough track/bumpy road en dan sta je in de middle of nowhere aan een meertje. Het waait er hard en er staat nog een andere kampeerder. Zijn spullen gaan ‘all over the place’ dus we starten met het zekerstellen van hun gear. Onze buren heten Bruce en Pamela. Zij wonen in de buurt en houden er van zo lekker buiten te kamperen. Hebben kajaks mee die wij mogen gebruiken. Daar zeggen we geen nee tegen. Zo kunnen we het meertje verkennen met de schildpadden en de bevers. Van Bruce en Pamela leren we ook wat het is om S’More te maken en te eten. Heerlijk, zoet en lekker ongezond (‘ask mister Google for the recipe…’). We beleven zo erg gezellige avonden bij het kampvuur en als klap op de vuurpijl mogen we hun huis ‘gebruiken’. Kunnen we wassen, douchen en slapen in een ‘echt bed’. En lekker uitgebreid zelf koken. Ook daar zeggen we geen nee tegen. Wat ’n hartelijkheid! Wat een ervaring. Die zullen we nooit vergeten. En natuurlijk, als Bruce en Pamela naar Europe komen, they are more than welcome! Overigens is Bruce born and raised here en kent de omgeving op zijn duimpje. Dat levert ons top ideeën voor het vervolg op. En Pamela komt uit Californië, dus daar zitten we qua ideeën ook gebeiteld.

Tip van Bruce; ga naar de site bij Garland Bay. Een fantastische weg om te rijden, slingerend langs meren en bossen. Een site die ook te vinden is op sitesandtrailsbc.ca. Daar zijn alle meer ‘off grid’ plekken in BC te vinden. In dit geval weer 15 km dirt road/off track. Dus je komt er niet zomaar. Als je er dan bent, dan heb je ook wat! Dit is een plek die wordt onderhouden, in dit geval door Aida en Fred uit, jawel, Nederland (hoewel ze nog nauwelijks Nederlands spreken). Contact is makkelijk gelegd en de uitnodiging om de kajaks te gebruiken volgt. Slaan we wederom niet af ;). Met een temperatuur van een graad of 30 en een lekker zonnetje houden we het hier wel een paar dagen uit. ’s Avonds kampvuurtje aan, genieten. We staan er top bij. Hoog op de rotsen, boven het meer. Da’s goed uit te houden. De natuur hier is echt schitterend, groots, veel wildlife. Dat betekent dus hardlopen met bearspray op de man ;). Peddelen naar een mooie waterval waar je alleen met de kajak kunt komen. Wat eten en drinken mee. Wat wil je nog meer?

Leuke ervaring vannacht. Wat knaagt daar toch? Niks te zien door het raampje in ons tentdoek. Wat bleek, het was niet buiten, maar binnen. Da’s minder. Waarschijnlijk een muis volgens Aida. Bij hun stond de teller al op 170… Dat betekent dat we alles uit moeten pakken. Aan de voorraadlade was duidelijk de voorkeur van de muis te herkennen. Bijna alles aangevreten, het één wat meer dan het ander. Zal een aardig feestje zijn geweest daar onder ons. Afijn, alles schoonmaken, muizenval plaatsen voor je weet maar nooit en vannacht zien we weer verder. Onderweg naar Nelson ontmoeten we op de pont Heike en Albert uit Aalsmeer. Op de motor van Alaska naar Argentinië. Waanzinnig, hoe gaaf. We delen ervaringen en contactgegevens uit en volgen elkaar sindsdien. We belanden in Nelson, een leuk stadje, beetje flower power. Mariska doet een kappertje en ik bezoek de plaatselijke brewery. Geen straf. In Nelson scoren we ook onze eerste officiële waarschuwing voor illegaal ‘overnight parking’. Als we er hier nou top bij hadden gestaan okay. Maar met het vliegveld naast de P en de (megalange) goederentreinen die ’s nachts voorbij komen met luid getoeter om te waarschuwen voor de overweg (slagbomen kennen ze hier niet…), hadden we wel wat meer coulance verwacht haha. Hilarisch was onze ontmoeting in Nelson met Lorne. Hij kwam speciaal omrijden voor ons bussie. ‘Is that a T5? My god, it is! Is it a California? You must be kidding me…! Can I touch it? Oh, you are so kind, you made my year! And what’s that? A winch, you’re my man. And a snorkel! Awesome. What, you must be SWAT or something. Oh my god, I touched a California…’. Zo nam hij afscheid. Moet niet gekker worden. P.s. van onze kleine knager hebben we (gelukkig) niets meer vernomen.

Er zijn diverse Hot Springs in BC. De meeste zijn zoals ze dat hier noemen ‘commercial’. Dat wil zeggen, duur, druk, ongezellig en ‘de natuur wat geholpen (understatement)’. Nee, dan liever de Halfway Hot Springs. Tip van Ashley & Jacob (onze buren aan Kootenay Lake). Niks druk, niks commercial. Gewoon weer 20 km ploeteren om de bush in te rijden en een plekje te vinden om te overnachten. Vanuit die site is het dan ’n korte en steile hike naar de hot springs. Interessant is dat ze zo naast een rivier liggen. De rivier ijskoud (smeltwater) en de hot spring kan wel tot 60 graden opwarmen. Het zijn drie natuurlijke poeltjes waar je dus even je best voor moet doen om er te komen. Wij besluiten in de ochtend (rond 8 uur), in de regen, naar de hot springs te gaan. Lekker rustig, poeltje voor onszelf. En hoe lekker dat verschil in buitentemperatuur en de temperatuur van het water in de hot spring zelf. Buitengewoon relaxing. P.s. de Kootenays (het gebied hier) is echt een enorme aanrader in BC. Hier zou je zo weken kunnen doorbrengen.

Leuke omgeving daar rondom Vernon. Ook weer anders, dat is wat BC zo bijzonder maakt. De afwisseling. Anders dan de voorgaande provincies heeft BC van alles. Bergen, bossen, meren, woestijn, wijngaarden, zee, you name it! Swan Lake bij Vernon is ook weer zo’n unieke plek.

Veel van de wijngaarden in BC liggen rondom Okanagan Lake in de Okanagan Valley. Een prachtig en groot meer, omringd door bergen die haast woestijnachtig aandoen. Altijd mooi weer in de zomer en relatief zacht in de winter. En aan het meer liggen prachtige zandstranden. Laat ons daar nu mooi aan kunnen overnachten. ‘Puntje van jammer’ is de enorme 4 baans highway langs het meer. Ontneemt het zicht op het meer en de wijngaarden. Ga dus van de mainroad af! Maar ja, is dat niet met veel zo….van de gebaande paden af?’

Als gezegd, BC heeft vele gezichten. Een wel heel bijzonder gezicht is dat van ‘Ranchland & Rivers’. Prachtig, je waant je in een film. Een western! Rough, droog, bergen, groen, een diepe kloof waar de Nicola River door heen stroomt. Zo’n ruige, snelstromende rivier, die zich suf kronkelt door het landschap. We doen een nachtje camping omdat we de komende dagen weer ‘off grid’ zijn.

We duiken onder bij Carpenter Lake. Ook weer een tip die we onderweg gekregen hebben. Bereik? None. Voorzieningen? Idem. We melden dat aan het thuisfront en gaan bij Carpenter Lake de bergen in. Wat een epische route is dit! Okay, ‘rough track and bumpy’ maar oh zo mooi! Dit is wel Grizzly Bear country en er wordt veel gewaarschuwd. Horen we van iemand die er woont dat je beter kunt uitkijken voor Moose. Zitten we dan met onze bearspray ;). Bij Tyaughton Lake vinden we een mooie stek om te pitten, pal aan het meer. De Friburg Recreation Site heet het. We doen een hike richting het Alpiene gebergte zoals ze dat hier noemen, schijnt een waanzinnig gebied te zijn voor ‘heli-skiing’. Moesten we maar eens gaan ‘uitchecken’;). Geen beer ‘weit und breit’. Wel een score van 10 klicks (zoals ze hier kilometers noemen), 14k aan stappen en 87 verdiepingen, althans volgens de i-phone ;). We verkassen naar Mowson Pond, compleet met bever burcht. Weer pal aan het water. Ook dat levert weer mooie (drone) plaatjes en filmpjes op.

Ingeblikt aan de zalmrivier in Squamish. De route van Carpenter Lake met vergezichten op Face Mountain en Faceles Mountain is fraai. En weer heel anders dan we gewend zijn (hoe BC). Pemberton als stadje een aanrader, Whistler wat ons betreft geinig om te zien en snel doorheen te knallen. In de zomer al een gekkenhuis, ‘don’t go here in winter’ is ons devies. Squamish, Salmon habitat, is mooi om nu te bezoeken. Veel zalm in de rivier, de trek in volle gang. Veel waarschuwingen voor zwarte beren en niet onterecht. We komen er zomaar 2 tegen op straat! Vrij kamperen kun je hier ‘shaken’. Dan maar ingeblikt staan op de P van een camping voor maar 10 dollar (geen voorzieningen). Wel toepasselijk met die zalm, dat vergoedt veel (trouwens bijna niet te fotograferen die springende zalmen). Van de owner hier horen we nog dat er steeds minder zalm in de rivieren is en dat dit weer z’n weerslag heeft op de Orca stand. En ja, die beren, er zijn er veel hier in de buurt. 5 Rivieren komen in dit gebied samen, veel voedsel dus. Er komen ook altijd beren op de camping (‘s nachts) om te kijken of er nog ergens wat te snaaien valt. Er zijn nl altijd luitjes die het met de regels niet zo nauw nemen. Zoals onze buurman die z’n visgerei ‘s ochtends all over de place kon terugzoeken. Of het een beer was weten we niet, hebben we doorheen geslapen…

Vancouver en zondag is een goed combinatie. Lekker easy going als de stad ontwaakt. Parkeren aan de rand van de stad in Stanley Park en dan de stad in. Gastown, Waterfront, Steamclock, Totempoles. Fijne stad, multiculti al noemen de Canadezen het hier Honcouver (veel Chinezen hebben hier onroerend goed gekocht toen het nog kon tegen zeer gunstige voorwaarden). We merken wel dat een stad iets met ons doet. Zeker na die rust en het off grid staan. Dan is het voor ons gevoel al snel aan de drukke kant en weer fijn om de stad uit te rijden. Of worden we gewoon te oud haha?!?

Via Horseshoe Bay naar de Sunshine coast. Ook alweer mooi en ook weer anders. Bijna soort van fjorden-achtig is dit deel. En zonnig, de naam zegt het al. Een deel ook waar je diverse pontjes moet nemen om richting Noorden te gaan. Rustig ook, de meeste toeristen laten dit gebied wat links liggen. Sommige delen hier bestaan zelfs uit regenwoud. Indrukwekkende dikke, volle, bemoste bossen om het zo maar te zeggen. Met bomen die groter en hoger zijn dan we eerder hebben gezien. Via Powell Rivier steken we over naar Vancouver Island. Onderweg nemen we nog wat Humpback Whales mee, gratis en voor niets.

Bijna helemaal in het noorden ligt Telegraph Cove. Eén van de goede plekken om Whales en Orca’s te spotten. Het dorpje zelf heeft maar 30 inwoners en draait volledig op de toers die je er kunt doen. Een haventje, oude houten huisjes op palen in het water, ziet er allemaal pittoresk uit. Het wordt weer een tocht om niet te vergeten. Eerst langs de zeeleeuwen die spelen, zonnen, luieren en vechten. Dan zien we de Humpback Whales, eigenlijk overal waar je kijkt, aan elke kant van onze boot zie je er wel een of meerdere. We zitten met 15 man op een boot van 50 dus hebben goed de ruimte om overal te kijken en te fotograferen. Op zoek naar de Orca’s en ook die gaan we spotten. We zien families, moeder met dochter samen, een grote male die alleen zwemt. En die plots zo’n 2 meter van onze boot opduikt! Dat levert mooie plaatjes op. Net als de staartvinnen van de walvissen. En overal dolfijnen, ze springen en duiken in de verte en rondom de boot. Wat een sea wildlife. Prachtig. Krijg je eigenlijk geen genoeg van. Onze gids laat nog horen hoe de walvissen onder water klinken. Impressive!

Richting Victoria (de hoofdstad van BC op Vancouver Island) is het andere koek. Zeker na Comox. Druk, saai en niet fraai. In plaats van de highway besluiten we ‘binnendoor’ te rijden. Zien we in ieder geval nog wat dorpjes. Okay, ook dat valt wat tegen of raken we wat verwend ;). Zo’n Canadees dorp start namelijk altijd met een Tim Hortons en eindigt ermee. En daartussen allerhande fastfood en convenience ketens. Van een gezellig centrumpje moet je het hier niet hebben. Nu komen we per toeval bij Cowichan. En dat is dan wel weer een wel heel allerschattigst dorpje. Op palen, fraaie woningen, heel leuk haventje en trouwens een top thai. Met ma thai in de kitchen. Okay traag, maar dan heb je wat. En voor weinig. En de bediening doe je er zelf. water uit de fridge pakken, bestek in de keuken zoeken…;). Maar heerlijk eten en dat vergoedt veel. Het wordt zo alleen te laat en dus uitkijken. Rijden in het donker is hier niet okay, veel wild langs de weg. En die kunnen zomaar oversteken. Uitkijken dus. Ons bussie krijgt een beurtje bij Volkswagen Victoria. Alles weer tiptop in orde, op naar de volgende 20k ;). Victoria is wel een leuke en mooie stad, op en top Engels. Ze beweren hier zelfs Engelser te zijn dan de Engelsen. Daarnaast hebben ze een goede Chinatown. Zijn wij niet vies van. Na de stad weer de natuur in richting Port Renfrew. Onderweg staat gewoon een zwarte beer op straat! Kijkt ons aan en lijkt nog even te willen poseren. Helaas, we zijn té onder de indruk om de camera snel in aanslag te hebben. Slapen doen we aan de Pacific. We hebben de oversteek volbracht, van de Atlantic naar de Pacific in 3 maanden. Veel gezien, veel ervaren, wat een gastvrij en machtig mooi land in al zijn uitingsvormen! En als toetje krijgen we nog een Orca die een show komt opvoeren. Verrekijker en camera erbij en genieten maar vanuit ons stoeltje. Terug naar Victoria waar we de ferry nemen naar Port Angeles, USA.

Souls on Wheels

Washington; ‘the evergreen state’

‘Beautiful’ British Columbia