Las Vegas. We lazen dat het daar ook al aardig rustig begint te raken door het Corona virus. Shows afgezegd, veel toeristen die niet komen op het laatste moment, Corona heeft ook Vegas in haar greep. We hebben nog even overwogen toch een overnachting te doen, kost nu nog maar bv 12 dollar voor een kamer, gratis drinken bij happy hour, alles om maar klanten te trekken. We doen het toch maar niet, zoeken de mensenmassa’s niet op en doen Las Vegas dus eigenlijk op zijn Amerikaans, via de drive thru. De strip heen en terug. We zijn er rond 9.30, niks te doen, we kunnen midden op de strip stilstaan en foto’s maken. Eigenlijk helemaal top om die gekte hier zo op deze manier te zien. En eigenlijk zijn we er na 2 ritjes ook wel klaar mee. Wat een overdaad en vooral ook overal lawaai. Nee, dat is niks voor ons, worden we toch wat te oud voor ;). Na Vegas zetten we koers naar Boulder City en de Hoover Dam. Ook dat kon mooi via de drive thru. En de Hoover Dam was echt wel gaaf om te zien (wilden we eerst aan ons voorbij laten gaan). We konden zelfs even uit het bussie om wat mooie foto’s te maken want ook hier; niet echt heel druk. Laat ons daarna dan nog met de neus in de boter vallen. Een show car auction event vlak voor sluiting. Dus ook hier, weinig mensen. Hele vette auto’s daarentegen. En daarvan hadden we nog niet gehoord dat die Corona konden krijgen…;).
We hebben een boek gekocht ’Guide to the State Parks of the United States’. Een echte aanrader! Anza Borrego Desert kwam uit dit boek. Zo ook Valley of Fire. En we verwachten dat er nog velen zullen volgen. Het park ontleent zijn naam aan het feit dat de lage zon ’s ochtends en ’s avonds de rotsformaties als het ware in brand zet. Niet normaal mooi. In het park lopen we de ‘Prospect Trail’, zo’n 12 kilometer door de rode rotsformaties, klimmen en klauteren op sommige stukken. Mooi om te zien zijn ook prehistorische de rotstekeningen die door Indianen zijn gemaakt. Slapen doen we op de campground, we waren vroeg en hier is het ‘first come, first serve’ en handdoekjes leggen is er hier niet bij ;). We waren trouwens wel weer toe aan een schrobbeurtje. Hoe luxe is het dan om water naast je bussie te hebben (i.p.v. je druk te maken of je genoeg bij je hebt), een vuilnisbak in de buurt (i.p.v. vuilnis te verzamelen en te zoeken naar afvalbakken), een toilet om de hoek (i.p.v. te kijken waar dat met goed fatsoen kan) en een, jawel, douche met warm water (i.p.v. bijvoorbeeld wet ones of een beekje). Genieten!
We zijn onderweg naar de Cathedral Gorge en rijden een blokje om. In deze omgeving ligt namelijk Area 51. Een dat willen we uiteraard ‘uitchecken’. Streng verboden terrein trouwens (meest geheime militaire faciliteit van de wereld, zeggen ‘ze’). De bekendste complottheorie is dat er een buitenaards ruimteschip incl. aliens (neergestort in 1947 in New Mexico) hier onderzocht is en verborgen zou liggen (zeggen ‘ze’). We (Paul 😉 heeft uitgevonden dat er ergens op die weg, in die ‘middle of nowhere’ een brievenbus staat, de zgn. ‘black mailbox’. Het ligt aan de Extraterrestrial Highway tussen Alamo en Rachel in Nevada. Het is de ‘mysterious meeting place for UFO hunters near Area 51’. Hier zijn veel UFO’s gespot (zeggen ‘ze’). Via de mailbox wordt gecommuniceerd met de aliens (zeggen ‘ze’). Paul moet en zal dit zien ;). De ontvanger van de grootse box heet Steve Madlin, de kleine box is geadresseerd aan ‘Alien’.
We maken contact met de Aliens door middel van een ‘Vulcan’ groet (voor de Trekkies onder ons). ‘Live Long and Prosper’, zeiden ze terug ;).’
Via Caliente rijden we naar Cathedral Gorge. Caliente heeft overigens de twijfelachtige eer om de 2e plek te zijn waar we zijn weggestuurd (niet mochten overnachten) gedurende 241 dagen reizen ;). De eerste plek was ergens in Griekenland. Overigens is Caliente een alleraardigst dorpje. Het is van daaruit 25 kilometer rijden naar Cathedral Gorge State Park (weer eentje uit het boek) en onze mond valt open. Hoe bijzonder is dit! Een soort van maanlandschap (al weten we dat niet zeker want daar zijn we nooit geweest; gisteren bij de brievenbus kregen we wel aanwijzingen;). Het ‘badlands’ terrein bestaat uit rotsformaties van klei van vulkanische oorsprong. Het is erg zacht en door wind-, vorst- en watererosie ontstaan de spectaculaire en unieke vormen. Op veel plaatsen doen de vormen denken aan ornamenten van de grote kathedralen, hieraan dankt het park haar naam. Je kunt door de rotsformaties heen lopen. Er zijn allerhande ‘gangen’ uitgesleten, het lijkt wel een natuurlijk doolhof. De wanden zijn wel 20 tot 30 meter hoog, ‘kruipdoor, sluipdoor’. De camera’s maken weer overuren. Het weer doet nog goed mee. Wisselend bewolkt, af en toe een bui, bij een graad op 8. Vandaar dat we goed gemutst en dik ingepakt op pad zijn. Kabouter Plop is er ook ;). Voor de komende dagen is natter en kouder weer voorspeld. We besluiten dus maar even rustig aan te doen, de camping in het SP te nemen (daar staan slechts 3 andere gasten) zodat we, wanneer het weer verbetert, de mooie parken in Utah gaan bezoeken. Die willen we absoluut bij mooier weer doen. Dat was Nevada, een State van uitersten wat ons betreft. Wel een aanrader!
