Hallo Kroatie (Dobar dan Hvratska)
Istrië wordt het Toscane van Kroatië genoemd. En het klopt. Het is prachtig. Het lijkt authentieker, minder gepolijst. Mooie dorpjes, een heuvelachtig landschap met de bekende ‘Italiaanse’ cipressen. En een prachtige kust met mooie, oude dorpen en leuke kleine haventjes.
We zijn zondag vanaf huis vertrokken en na 2 dagen aangekomen in Umag, Kroatië. Vanaf hier gaan we binnendoor, nemen we gas terug. We vinden een super plek aan het water om te overnachten. De dag erna beginnen we eerst met het ompakken van de bus. Het kan praktischer, vinden we na 2 dagen. Paul herpakt de kofferbak en bagagebox, Mariska herpakt de kastjes en alle tasjes en doosjes. Na een uurtje zijn we klaar. We lopen naar het dorp en drinken koffie op het terras aan zee in de zon. Heerlijk. Er wordt nog volop geklust op de terrassen, veel restaurants zijn nog dicht. Als we af willen rekenen komen we er pas achter dat Kroatië niet in de Monetaire Unie zit. Ja echt, we wisten het niet. We vonden het wel gek dat we zoveel wisselkantoren gezien hadden (dat vonden we echt ouderwets, hahaha). Nou, dan maar even ouderwets wisselen.
De volgende ochtend gaan we richting Pula. De route leidt on via pittoreske dorpjes. Het is echt prachtig. Wat opvalt is dat het verkeer relaxed is. Istrië mag dan wel het Toscane van Italië genoemd worden, de mensen rijden rustiger en zijn minder opgewonden. Vooral minder scooters die rechts en links voorbij schieten. Onderweg drinken we een kop koffie. In Kroatië zitten de rokers binnen, de niet-rokers buiten. Het moet niet gekker worden. Pula is een mooie stad met een Romeins Colosseum. En wat voor een, prachtig. En geen mens te bekennen, we kunnen vanuit elke hoek foto’s maken. We zijn hier echt in de goede tijd.
’s Avonds vinden we weer een fijne plek aan het water. De volgende dag rijden we rustig toerend binnendoor naar Rabac. Doen onderweg een kop koffie. Tappen nog even water bij een begraafplaats (tip van Rob/Campercentrum). Vanuit Rabac kunnen we een wandeling maken naar Labin, een mooi oud bergdorpie dat 235 meters hoger ligt. Het is een bergpad met steile stukken, rotsen en watervallen. Onderweg komen we een Duits ouder echtpaar tegen. Hij slechtziend, beiden met een stok. Zij ondersteunt haar man. Voor ons is de route een makkie, zo zeggen ze. Voor hen was het afzien. Naarmate we verder omhoog lopen, krijgen we steeds meer respect voor het oude stel.
Vanuit Rabac rijden we de volgende ochtend via een echt prachtige kustroute naar Rijeka. Mooie plaatsen met statige panden. Echte grandeur.
’s Avonds vinden we weer een plek met prachtig uitzicht om te overnachten. Staan we daar komt er een busje aanrijden. En stappen 8 Tsjechen uit, 5 mannen en 3 vrouwen, de helft al behoorlijk teut. Zij zagen ons staan en dachten “die denken daar lekker rustig te staan, we gaan ze even lastig vallen”, pure baldadigheid. Maar wij zijn natuurlijk ook niet voor 1 gat te vangen dus we raken aan de praat en de borrel (in dit geval een zelfgestookt goedje van 51%; sterk spul). Ze kennen elkaar van Facebook en rijden 6 dagen rond en slapen in de natuur. Na een uurtje gaan ze weer, ze hebben honger en gaan eten. En wij mazzel! De rust keert weder.
We volgen de kustroute en die blijft adembenemend mooi. Het water is azuur blauw, kraakhelder. Elke bocht weer een mooi nieuw uitzicht. In Krka gaan we naar het national park met de Kroatische versie van de Niagara watervallen. Overigens zijn de wegen perfect en is het land schoon en goed verzorgd.
We eindigen ons Kroatisch avontuur in Dubrovnik. Een beeldschone oude stad, volledig ommuurd. We komen ogen te kort. We willen alles fotograferen, maar de straatjes zijn zo smal, geen enkele foto lijkt te lukken. Hup, de stadsmuur op voor een wandeling rond de oude stad. Echt, zo’n geweldig uitzicht, wow! En ons advies: don’t go there in summer. Het stadje knapt dan waarschijnlijk uit zijn voegen van de toeristen. Vandaar waarschijnlijk ook eenrichtingsverkeer op de stadsmuur…
Mocht je het leuk vinden om ons real time te volgen, dan kun je ons ook vinden op de Polarsteps app.
4 comments
Leuk jullie verhaal te lezen. Delen van Kroatie zijn prachtig. Ik ben benieuwd hoe de rest van de reis zal gaan. Het wordt steeds minder gecultiveerd vermoed ik. Ik vraag me af of je nog veel van de oorlog in dat gebied gaatzien. Veilige kilometers!
Hoi Annet,
Inderdaad een prachtig land en fijne mensen. We zijn inmiddels in Macedonië. Over jouw punt t.a.v. de oorlog hier is best gek. In Kroatië zie je behoorlijk wat ‘monumenten’ die aan die tijd refereren. Ze zijn alleen niet onderhouden, alsof men er niet aan herinnerd wil worden of zo. Mogelijk moet daar nog een generatie over heen? In Montenegro hebben we er helemaal niets van gezien en hier in Macedonië ook niet (zij zijn veel minder betrokken geweest in dit gebied). Die groep Tsjechen hebben in Bosnië en Herzegovina wel veel plekken bezocht zoals verlaten vliegvelden, geslapen in uitgebrande vliegtuigen, grotten en gangen en zij lieten ons nog foto’s zien van ‘actieve’ mijnenvelden. Dat vonden zij interessant om te bezoeken (maar ja, zij organiseren ook tours naar Tjernobyl ;).
Een hartelijke groet van ons!
Paul en Mariska
Goed begin is het halve werk. Wij zijn nooit verder dan Zadar gekomen. Have a save trip.
Gr Eric
Leuk verhaal en prachtige plaatjes! Nu is het echt begonnen… geniet ervan Mariska!