Tijdens het lopen van een trail in Ashley NF is het wel duidelijk dat de Corona maatregelen zijn uitwerking hebben. In-dining is (nog) niet toegestaan en dat wordt hier kennelijk goed opgevolgd getuige de resten van een outdoor dining schranspartij. Geintje moet kunnen, toch?
P.s. Was Woody ook van de partij?
We hebben zin in groen en water. Zijn met het dorre woestijnlandschap wel even klaar, hoe prachtig ook. En zeker met al die indrukwekkende (rode) rotsformaties. Dit deel van Utah onder de Uinta Mountains is wat saai, dor, industrieel, ook wel armoedig. We denken een plekkie gevonden te hebben aan een meertje in de voorlopers van het gebergte. Dat meertje was er ook wel, bleek alleen ‘Indian Res’ te zijn, dus no go area (zelfs ik kan er niet in met mijn huidige look…;). Gelukkig zijn de natives zo vriendelijk ons de weg te wijzen naar Ashley NF. Daar kunnen we staan, waar we willen. En wat denk je? Juist ja, aan een beekje, in het groen, op dik 2000 meter hoogte. Er wordt hier zelfs nog een episch evenement georganiseerd dat toch door kan gaan, namelijk het Open Ashley NF pelpindaboten Championship. En daar mogen wij dan weer getuige van zijn ;).
