‘Yours to discover’, het credo van Ontario. Zo hebben we het ook ervaren. Je moet wel een beetje je best doen om Ontario te ontdekken. Vooral de mooie plekjes vinden voor ‘dry camping’ (vrij kamperen) is een uitdaging met alleen maar highways en veel, heel veel bomen. Toch zijn we er in geslaagd die plekjes te vinden. Met op elke plek wel weer een mooie ervaring en een bijzonder verhaal.
Ottawa is de hoofdstad van Canada. Om 10 uur sharp is hier dagelijks de wisseling van de wacht op Parliament Hill. Doedelzakblazers, soldaten, fanfare, groots opgezet. De optocht gaat dwars door de stad. We staan er met onze neus bovenop (dankzij een tip van een agent ter plaatse). Er staat ook een vrouw naast ons die hier elke dag is. Met Canadese vlag, diverse Canadese buttons en knuffels. Kent elke politieman hier en roept bij alle wisselingen of bij einde van muziek ‘awesome job guys, awesome, well done’ en applaudisseert dan uitgebreid. De stad is overigens rondom Parliament Hill mooi. De gebouwen staan in de steigers voor groot onderhoud (gereed in 2020). Daarbuiten is het wel behelpen met in de grootste winkelstraten behoorlijk veel daklozen en verslaafden. Chinatown daarentegen is weer wel de moeite waard.
Ontario, de provincie met de Great Lakes. In Ontario ligt ook 30.000 Islands in de Georgian Bay. Geteld hebben we ze niet, veel waren het er wel. Het is de grootste zoetwater archipel in de wereld. In Parry Sound krijgen we bezoek op onze plek van Bernice. Zij is Canadese met Nederlandse ouders en spreekt wat Nederlands. Ze had net verse stroopwafels in de Dutch store gekocht en ze kwam er ons spontaan 4 brengen (‘those zijn lekker, gezellig for by de thee…’, zo lief!). Overigens loopt de spoorbrug dwars over het dorpje, met veel goederenvervoer, staal op staal, geeft een fijne sound. Gelukkig rijden ze niet tussen 23 uur en 06 uur ;).
Manitoulin Island ligt in Lake Huron (een van de Great Lakes). Het is het grootste zoet water eiland in de wereld (ongeveer ter grootte van Luxemburg). Het is zo groot dat het eiland zelf al meer dan 100 binnenmeren kent. Je komt het eiland op via een prachtige ijzeren Swing Bridge (een van de weinige, nog werkende, wereldwijd). Interessant is ook dat de Niagara kloof tot hier doorloopt. Dat levert op het eiland een mini-Niagara op (Breidal Veil Falls) waar je lekker kunt plonzen en achter de waterval langs kunt lopen. Daarnaast levert de kloof een prachtige hike op, de zogenaamde Cup & Saucer Trail. Zo kunnen we ons in ieder geval een voorstelling maken van de hoogte van de Niagara Falls die we hebben overgeslagen. Mede ook op aanraden van Canadezen zelf uit de regio die we onderweg tegenkwamen (‘It’s like mini Vegas, they are destroying the place…!’). Niet dat we daar altijd op kunnen bouwen maar okay, we horen het wel heel vaak. Speciaal was ook onze ontmoeting met Terry & Randy. Zij nodigden ons spontaan uit op hun boot om een ‘happy hour borrel’ te doen. Weer zo’n mooie ervaring!
Manitoulin Island herbergt ook veel First Nation inwoners. We kwamen er achter dat er op het First Nation schiereiland (Wiikwemkoong) een ‘Pow Wow’ zou plaatsvinden. Dat willen we uiteraard meemaken. ’n Traditioneel Indianen (First Nation) festival met zang, dans en drums. Het is één groot familiefeest. Jong en oud doen mee in vele categorieën. Het is eigenlijk een grote wedstrijd voor tribes uit de Canada en USA. Het is er dan ook behoorlijk druk en er zijn 248 mensen in competitie! We zitten ‘first rang’, helemaal vooraan. Dankzij de tips die we hadden gekregen in een winkeltje. ‘Neem je stoeltje mee, zoek een plekkie vooraan en laat het allemaal gebeuren en aan je voorbij trekken’. En zo was het. Vooral de parade bij binnenkomst was indrukwekkend, alle deelnemers, vol uitgedost, onder begeleiding van drum en zang, dansend de arena in. Onze camera’s maken overuren. Je zit er gewoon middenin. Naast ons zitten bijvoorbeeld een oma met haar kleindochter. Zij doen mee in meerdere categorieën en daar horen dus ook verschillende uitingsvormen qua kleding en dans bij. De regering besteedt veel aandacht aan de ‘reconciliation’. Omgekeerd is dat ook zo. Gedurende de ingelaste ‘Intertribals’ mag iedereen de arena in en meedansen. De arena is Sacred Ground. Toeschouwers mogen er dus niet komen mits daarvoor uitgenodigd. Het is één groot feest, de drums brengen je in trance, iedereen geniet en doet mee. We zijn blij dat we dit mochten meemaken. Geniet en oordeel zelf.
‘Yours to discover’ gaat zeker op bij het immense Lake Superior. Het grootste van de Great Lakes. Het grootste zoetwatermeer in oppervlakte en het derde grootste in volume. Da’s dus veel water en ver water. Het lijkt wel een zee! Op de kaart loopt de highway langs de kust. Helaas. Er staan bomen in de weg. Veel bomen. We vinden echter een spot waar we kunnen staan, er staan alleen wat paaltjes in de weg… Die kunnen er uit, nergens een bordje ‘no trespassing’, gewoon terugzetten en het bussie aan het strand in het bos posteren. Het levert ons onze eigen Blue Lagoon variant op ;). Lekker koken op het strand en genieten van een prachtige zonsondergang!
