Als de achtste grootste stad in Macedonië en de grootste stad aan het meer van Ohrid, is Ohrid een van de meest bezochte steden in het land en vaak beschreven als het “Jeruzalem van de Balkan” vanwege de vele kerken (365 in totaal; voor elke dag één). We bezoeken hier de oude stad. We lopen door de stadspoort en zien al meteen het Oud Griekse Amfitheater dat ook nog als arena voor gladiator gevechten in de Romeinse tijd heeft dienst gedaan. Omdat het zo vroeg in het seizoen is kunnen we mooi ‘lege’ foto’s maken (zonder mensen). Verder is de stad bekend van speciale huisjes, die gelaagd, getrapt, breed naar boven toelopen. Er zijn ook veel archeologische vindplaatsen. In deze stad is ook het cyrillisch handschrift ontstaan, een stad dus met echt veel geschiedenis. In het midden van de oude stad staat een kerk; een van de grootste Middeleeuwse kerken uit dit gebied die lang als Kathedraal dienst heeft gedaan, de Sint Sophia kerk in Byzantijnse architectuur.
Na dat op en af lopen in deze oude stad (zo blijf je wel fit haha) hebben we trek en besluiten uit te kijken naar een restaurant waar alleen maar locals zitten. In dit geval belanden we tussen de bouwvakkers, gelukkig is er binnen ook een kleine rookvrije zone, want die gasten paffen er hier binnen nog lustig op los. ‘No wine, only local beer… Skopsko (Скопско)’. Dat vindt Paul niet erg, Mariska neemt ’n thee ;). We lopen weer de stad in en nu een stuk boulevard en dan naar boven naar de masterpiece of the day, de kerk van Saints Clement and Panteleimon. Prachtig, te midden van allerlei archeologische opgravingen. En een magnifiek uitzicht over zee, het staat hoog op een klif. Oorspronkelijk gebouwd in de 13e eeuw en bekend als de St. Panteleimon-kerk (Byzantijnse stijl), herbergt het de relikwieën van St. Clement. De kerk werd omgebouwd tot een moskee in de 15e eeuw tijdens de Ottomaanse periode voordat het werd gereconstrueerd in de 16e eeuw en opnieuw veranderde in een kerk. Dat is hier in deze omgeving meer gebeurd.
Een andere bezienswaardigheid hier is het klooster van Sveti Naum. Dat was oorspronkelijk Albanees maar is in 1925 aan, destijds, Joegoslavië geschonken als teken van goede wil. Wat een prachtige (kust)route er naar toe en wat een schitterend complex. Hier is onze timing helemaal perfect te zien aan de grote parkeerplaatsen voor vooral veel bussen… Het Orthodoxe klooster is uit de 9e/10e eeuw en is ook bekend om z’n pauwen. We maken mooie foto’s, van de oude fresco’s in de kerk, uiteraard ook van de pauwen en wandelen vervolgens de route die ons voert langs meerdere kerkjes, oud en nieuw. Een van de kerkjes is de Saint Athanasius kerk. 12 Jaar geleden van binnen zijn de Byzantijnse fresco’s gerestaureerd. Dit kerkje wordt speciaal voor ons open gedaan, we kunnen er helaas geen foto’s van maken… De kleuren zijn echt prachtig (die treffen we gelukkig ook aan in een andere kerk waar we wel foto’s mogen maken).
Er liggen hier 2 grote meren; dat van Ohrid en dat van Prespan. Vandaag willen we naar Prespan, via een bergpas. Eerst weer even ons ochtend ritueel; koffietje van het huis. Nu het nog kan… want op het moment dat we hier zo goed de weg leren kennen en weten welke supermarkt wat verkoopt en hoe daar te komen, kris kras door het verkeer is het misschien tijd om te verkassen?!? Afijn, eerst nog naar Prespan. De bergpas is schitterende, heel ruig, niet heel verzorgd. Ik zie een bepaald waarschuwingsbord maar ja in een taal waarvan ik als we zouden stoppen en mijn ‘alfabet vertaler’ erbij zouden nemen had kunnen weten dat er stond na 9 km is de weg gesloten….maar ja, we rijden door, geprepareerde bus nietwaar? De route wordt steeds ruiger en de hoeveelheid sneeuw neemt alsmaar toe. Tot we een Golf vast zien staan, in een sneeuwberg. Die kan zichzelf er nog uit los rijden, 2 Zweden rijden achter ons aan. Ik ga maar even een kijkje om de hoek nemen, heb een schep bij me, maar het zijn wel behoorlijke hopen sneeuw. De weg lijkt daarna weer goed, dan zouden we 2 plekken moeten weggraven, ik schat in uurtje of 1,5 werk? Alleen ligt dat stuk daarna aan de zuidzijde, logisch dat daar de sneeuw weg gesmolten is, wat treffen we dan aan bij een volgende bocht en eventueel verder naar beneden? Zoals het zich op de kaart laat aanzien rijden we ook nog een stuk op hoogte voor we weer afdalen naar het meer van Prespan. We besluiten dus maar om te draaien. Rijden terug en komen dan in het dorpje Trpejca. Laten we daar maar eens inlopen, kunnen we ook nog wat wandelen. Dat blijkt een schot in de roos. Wat een leuk, oud authentiek dorpje. Hier heeft het leven stil gestaan. Mooi kerkje, leuk restaurantje met terras aan het meer, daar ploffen we neer. We nemen een lekkere lokale slobberwijn en veel salade met brood, wat rijst en een sjasliek. Heerlijk genieten zo. Na een uurtje of 2 wandelen we nog het dorp door, langs het water en schieten we nog wat foto’s. De Orthodoxe kerk bezoeken met Byzantijnse fresco’s, prachtig. Hier mogen we wel foto’s maken. En een drukte van jewelste, veel dorpelingen komen hier kaarsjes aansteken, jong en oud. De graven verzorgen, schoonmaken en kaarsjes plaatsen. Best indrukwekkend. Onderweg passeren we nog een auto met jongeren die ook bij een kapelletje stoppen en al kruisjes slaand met papiergeld offers brengen. Wel mooi om te zien. In die kerkjes, ook die hele kleine, ligt altijd papiergeld. Zou dat in Nederland ook blijven liggen, we vragen ons dat af… of zo’n kapelletje bij ons ook dat respect zou krijgen/hebben.
Terug naar basecamp. We spreken Emilia nog en ze vraagt wat we gedaan hebben vandaag. We vertellen over onze tocht naar het Prespan meer…op mijn vraag ‘hoe is het daar aan dat meer?’ antwoordt ze ‘dat weet ik niet, daar ben ik nog nooit geweest….’. Dat plaatst e.e.a. weer in perspectief.
Het was een prachtige tijd in Macedonië. Echt van genoten. Prachtig weer (zo vroeg in het jaar), mooie camping (dagelijks douchen!) en super lieve mensen! En dan te bedenken dat we bij het maken van een soort van route ter voorbereiding op onze reis voor Macedonië welgeteld 1 dag hadden gepland. Het zijn er 10 geworden. En terecht! We hebben ook wat dagen gewoon nix gedaan. Is ook fijn. Gelukkig hadden we een plan… om er van af te wijken, dat scheelt.
